De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor des levenden Gods - pagina 15

15 spreekt

Mozes

niet

Joannes

nocli

Hij is liet die mij dan

tot

mij,

met

majesteit vertelt, hoe Hij dien gevallen

val verhaalt.

God

mensch weer

heil heeft beschikt. Ik hoor

wonderen

die mij

maar de Heere mijn God.

dingen wording en der menschen onzettenden

aller

stille

Hem zelven dan verhalen van de

wrocht ter verlossing en van het volk dat Hij uitver-

die Hij

koor, en, toen dat volk

Hem tergde,

hoe Hij dat volk toen sloeg in

zijn toorn,

En

weer terugbracht, al zoekende den Zoon zijner liefde.

en gelouterd

tusschen dat heilig geschiedverhaal in hoor ik den Heiligen Geest, in de

myn

voor

zingen

psalmodie,

worden; in de profetie

ziel ontsloten

diepten

mijner eigen

mij herzeggen wat Hij

Israëls zieners

zoo

bezielend,

weer

die God,

wijst; en

ook

waar de kribbe stond; het

op Golgotha zelf zien

voor

En

arme

mij,

dan

emdelijk,

is

Kruis verkondigen

laat,

Wensch,

het

hoe

liet,

om

diezelfde

in de

spoor mij van de

Zoon

den dood

doemeling,

stierf

omtrent

dit

gij

nu

een

meerdere wijsheid ontgroeid

aan

den

kinderachtig

nog,

is

de

Schriftuur

van

de

auteurs

moeten voor ons wegvallen. God profeteren,

in de

Schrift gesproken, dan

is

zelf

moet in haar

s

uw

mij

nu

De

verhalen,

zielsoor.

komt het

aan.

Op

radeloosheid

die

Heeft

tegenspraak ons uit; getuigt

alle

dan wijkt de laatste twijfel; zelfs het in nood of

om van Godswege

i

voorgaande eeuwen, en

Heeren Heeren en op haar alleen

des

daarom de

ongeoorloofd, eer een

dat

te besluiten.

waraan

geloof,

manen, troosten, jubelen voor ons

majesteit

niet

van

schat

gemeente des levenden Gods.

zingen,

van die Schrift

die mij als

ik kan het niet gebeteren. Zoo

eenmaal mijn Bijbel en zóó alleen was ze ze

kruis.

het

Apocalyps met een verrukkelijk Hosannah

schier is,

voetstap

zijner eenige liefde

den hemel der hemelen, de praelectuur van zoo heilig drama

Noemt

uitbrengt;

zijn

God de Heilige Geest

door Jezus' Apostelen

wat Hij

voorleest

uit

dan op het blad des Nieuwen Testaments

Tot

mij den Verwachte, der vaderen

zelf,

toont

plek

de

de

verkwikken door een vergezicht zoo

in de ziel fluisterde; en mij zelf de ziel

schoon.

dat

geestesoor,

zij,

opslaan

beslissing te vragen, dunkt mij volstrekt

lieflijk

gebruik. Zoo sta ik waar Augustinus

stond en waar Comrie in zijn voetstappen tredend uitriep

:

„als

ik de

Schrift lees luister ik naar wat God mij toespreekt, en als ik bid, luistert God naar wat ik stamel.'" Niet dat de gemeente daarom in dat Boek als „boek" iets zoekt. Een „vis s

u p er n at u r a 1 is

s

ac ra e

s c r

i

ptura

e

i

nh a e r e ns",^^)

gelijk de Luther-

sche faculteiten tegenover Rathmannleerden, en sommigen helaas ook onder ons weer drijven, is voor den Calvinist ondenkbaar. Met zijn heilig boek is het als

met het diepe water

ker op lijks te

uw

in den diamant. Zoolang die kostelijke steen in den don-

tafel ligt, is die prachtige

diamant van een waardeloos glas nauw-

onderscheiden. Eerst met de instraling van het licht

komt haar waardij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen