De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor des levenden Gods - pagina 26

26

n

e r a t

volgt,

e

i

illuminatie,

de

is

kind

Gods

wijst,

dan ook specifiek van de

Fout

ten

maar

deel valt,

de

verlicliting,

naar reeds

die,

Bileams

aan elk

die

voorbeeld uit-

insjDiratie verschilt.

dus ook niet minder kun voorstelling, alsof de nieuwe elemen-

is

ten der openbaring, die de Schriften der Profeten en Apostelen ons bie-

waren geklommen

den, op

den bodem van hun door goddelijke aanraking

uit

verhoogd ethisch gemoedsleven. Immers ook

hen weg

uit

dan nog

te denken,

zoii

al

ware het mogelijk, de zonde

omgekeerd het leven door het Woord

gewekt worden; daar toch Jezus niet zegt: „Dit is u kennen, dat ze eeuwig leven hebben", maar omgekeerd „dit is het eeuwige leven, dat

—

u kennen";

ze

door het

Woord

de schepping,

is

door

het zaad des

Woords de herschepping onzer monie

ziel. Doch nu bovendien de zonde de harhen bleef verstoren, moet de afscheiding tusschen het ethische

in

en aletheische

vastgehouden zoo

de openbaringsorganen nog zooveel te sterker worden

in

^^).

ongelooflijk

Of is het

niet zoo ? Zeer begenadigde zielen verstaan

weinig,

en

soms

in anderen, die, o zoo veel verstaan, is de

mate van genade soms zoo schaamteloos onmerkbaar. Och, den ethischen overkomt hier wat Rome overkwam, toen ze om een onfeilbaren Christus te bezitten, een buiten

loochenen

wijs

omdat van

ook

ethisch

zoo

pisch"

i.

immers

zij

de

in

onfeilbare

d.

zonde ontvangen Maria eischten der

har er

ziel

gedachte

Schrifture schrijvers

ontbrak.

Wel

want op

;

onfeilbare

de

bezien

gelijke

gedachte,

moeder

onzondige

hun „theanthro-

is

„godmenschelijk" leven dan ook niets dan een uit dezelfde

gronddwaling gesproten verwarring van begrippen. Een „godmenschelijk" leven

dat

toch,

wilt ge,

zich

door

tinctuur,

door ongereformeerde, eer dan nog,

om

pseudo-luthersche

niets

n a

t

u

r a r

u

m

stelling, d.

,

i.

menschelijk gegrond!

En

fout

is

persoonlijken

bezielend

I

terrein

ng

communicatie minder

i

een

m a t u m,

dio

n fu

c o

van

V e r van

tweede

s i

o

die ze

dusdoende in de

Eensdeels

doordien ze den

Heiligen Geest voortdurend voor identisch nemen met in

of,

een door en

pantheïstische vermenging van goddelijk en

de gemeente,

men den

Hem

noemend haar

familiegeest.

Heiligen Geest tot het ethische

wet en norma, wil en oordeel) beperkend,

van Verkondiger der diepten e

dan

eindelijk evenzeer de vervalsching,

reflex

eeretitel

Mijn

de

is

^^)

ten anderen, doordien

en

een

op

van den Heiligen Geesc indragen.

belijdenis

(het

de theosophen droomen,

gelijk

atoomsgewijs, aan de verlosten zou mededeelen,

Gods,

d.

bewuste gedachten,

opmerking geldt

evenzeer

twee verschillende sferen, maar van wel perioden in eenzelfde sfeer.

een

i.,

van

feitelijk

zijn

En

terrein,

Hem

den

Meedeeler betwist.

verwarring, nu niet in

te onderscheiden ontwikkelings-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen