Ex ungue leonem, ofte, Dr. Doedes' Methode van symbool intlegging op cen enkel cardinal punt geoetst. - pagina 67

67 (lilt de Simplicitas Dei ofte eenvoudigheid Gods, in van onze Confessie, zeggen wil We gelooven en belijden een God in wien geen samenstelling is, van een Wezen en iets dat aan dit Wezen eigen zou zijn, maar bij en in Avien het Wezen en al wat van dit Wezen erkend en beleden wordt, volstrekt één zijn. Er is in God niets dan God. Dr. Doedes, die zich laat ontglippen, dat deze belijdenis van den éénen waarachtigen God overtollig zou zijn, sprak dus Of zou de volstrekte opheffing in God blijkbaar ondoordacht. van allen strijd tusschen liefde en heiligheid b. v. in ienumds oogen ooit een onverschillige, overtollige bijzaak kuunen zijn? En erger nog, door den belijders van Gods Drievuldigheid tegemoet te voeren, dat ze niet de eenvoudigheid konden belijden van een God. dien ze als de H. Drievuldigheid aanbidden, verried hij een onbekendheid met de dogmengescliiedeuis, die metterdaad verbaast. Reeds Calvyn had den geleerden Doctor anders voor zoo grove vergissing kunnen bewaren, door wat hij zoo beslist in

stcUit

Art.

vast,

1

:

Institutie, 1. c. lo schreef: „Ne c^uis TripUcem Deum sonmiet aut putet Tribus Personis lacerari shnplicem. Dei Essenvolgt, dat de belijdenis der /m?/^" waarop dan het betoog Drieëenheid alle compositie in het Goddelijk Wezen volstrekt zijn

bidtensluit.

Ongetwijfeld indien men doet wat prof. Doedes en, op het voetspoor van den Remonstrant Episcopius (Inst. Theol. I. IV.

Tom. I. p. 333 sq.). God den Vader als den eigenlijken waarachtigen God voorstelt, en nu aan dezen „God den Vader" het gezelschap van een Zoon van goddelijke waardigdigheid en van een H. Geest, die persoonlijk optreedt, toevoegt, en van de bijeenvoeging van deze Drie uitgaande, zich nu inbeeldt, dat deze ongerijmde voorstelling ook maar iets, hoegenaamd, met de l)elijdenis van het mysterie der iets dan voorzeker moet H. Drieëenheid gemeen zou hebben, het vreemd klinken de Dneèoiheul te hooren belijden van een God die eenvondifj is; bovenal indien die Drieëenheid nog, in den trant van ons Middeueeuwsch Hollandsch, als de H. Drievitkligheid wordt omschreven. Maar wie, misleid door deze schijngelijkheid van klanken die niets met elkander uitstaande hebben, uit de Drieëenheid tegen de eenvoudigheid Gods wilde argumenteeren, hem zij aan De Moors tegenspraak herinnerd, waar hij (Gomm. o]) a Marck. T. p. 606) zegt -Strijd tusschen deze volstrekte eenheid (die d(j()r Gods eenvoudigheid geëischt wordt) en de Drieheid der personen bestaat er volstrekt niet. Want de Drieëenheid bedoelt niet dat er aan drie onderscheidenlijk bestaande Wezens

—

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen