Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 110

VAN ON VOLKOMENE KËRKFORMATIEN.

84

Ten

mag

eerste dat ons ideaal nooit

kerk soms een korte poos gezien

En

Gods Woord. de

exceptie

hand werkt.

de

in

dat

ons

eenig

ontmoedigt,

steeds

moet genomen

uit

Gods

ideaal tot

zij

eisch

komt, en het stellen van maakt en Donatisme

onbillijk

Met betrekking

wettig

voor de kerke

maar

niet tot zijn eisch

regel

tot

ontleend aan wat in een enkele

ten andere, dat aldus het verschil van plaatsen,

gelegenheden

en

tijden

is,

tot het ideaal gelde derhalve,

hetgeen de Heilige Schriftuur ons stelt;

hetzij

rechtstreeks, hetzij

bij

ook

met inachtneming van de uitlegging des Heiligen Geestes in de historie. Dat voorts dit hooge ideaal, juist omdat het ideaal is, nooit ten volle op aarde, met eenige geduurzaamheid bereikt wordt. En eindelijk, dat met het oog hierop, dan pas van deformatie sprake kan zijn, indien de kerk waartoe men behoort van een hooger standpunt tot een lager afdaalde en inzonk. Wel blijft ook op een kerk, die nog nimmer een hooger standpunt innam, de verplichting rusten, om naar volkomener toestand te streven en is het geoorloofd ook dat streven naar een volkomener toestand als reformatie op te vatten; maar tot deformatie, d. i. verbastering, kwam het onder zulke omstandigheden niet. Om met beleid en helder doorzicht te werk te gaan, onderscheide men dus wel drieërlei, t. w.: ten eerste kerkformatièn die nog pas wettige

gevolgtrekking;

;

bezig die,

zijn

tot vaste gestalte te

nog volkomener vroeger

gestalte; en ten

zuiverder

gestalte

weer hebben op te heffen. gedeformeerden staat.

§

komen

;

ten

tweede

kerkformatiën

hoezeer tot vaste gestalte gekomen, toch hebben te streven naar

En

Van onvolkomene

36.

Kerken

die,

derde, kerkformatiën

ontzonken,

zich

die,

aaneen

alsnu uit die inzinking

alleen de laatstbedoelde verkeeren in

kerkformatiën.

zonder onder deformatie te

lijden,

nochtans de ware

kerkgestalte niet vertoonen, zelfs niet in den op zichzelf bereikbaren

vorm, verkeeren

van onvolkomenheid, en volledigheid eischt kerken hier ter sprake komen; althans voor zooveel de kerken onzer dagen aangaat. Onvolkomene kerken kunnen van vierderlei aard zijn, t. \v. zendingskerken, gelegenheidskerken, kruiskerken en doleerende kerken, en van elk dezer vier behoort afzonderlijk gehandeld te worden. Zendingskerken zijn niet wat men thans b. v. in Doetinchem en op den Vluchtheuvel alzoo noemt. Daar toch heeft men, in strijd met alle goede beginselen van kerkrecht, op plaatsen waar reeds een dus, dat

in staat

ook deze

onvolkomene

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen