Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 165

VAN REFORMATIE DOOR BREUKE MET DE ORGANISATIE.

gehoorzaamheid noch

zal,

des geloofs doen, en niet de vraag of

de vrees dat

bod Gods

mag hem

men hem

zal

uitlachen,

maar

richtsnoer zijn voor zijn pad.

hij

I39

slagen

alleen het ge-

Niet

Gods

ver-

borgen raadsbesluit uit te voeren, maar te loopen in de wet des Heeren is zijn roeping. En geheel afgescheiden van de vraag wat anderen doen, of wat er uit worden zal, of zelfs wat in 's Heeren raadsbesluit

bepaald is, moet hij doen wat plicht hem gebiedt en waar getuigen hem geboden is. Als het God belieft, ons liefste kind met bange krankheid te doen verdorren, dat ons het hart breekt en de dood reeds op buit durft hopen, wat Christenvader is getuigen

er dan, die niet schriklijk het oordeel

den

voelen

zal?

Gods over eigen schuld en zonMaar ook, wat zoudt ge oordeelen van een vader,

die onder die overtuiging van schuld neergebogen, zijn hulpeloos kind zijn eigen krankheid overliet en geen hand uitstak ter genezing ?

aan

Weeropvatting van het gezonde, juiste, eenig goede beginsel moet dus tot den stelregel leiden; Geen reformatie dan uit overtuiging van schuld bij 's Heeren volk. Geen waarachtige overtuiging van schuld dan door de overtuigende inwerking van den Heiligen Geest. Geen inwerking van den Heiligen Geest dan naar Gods verborgen raad-

Maar ook al nog

slag.

Geestes werking bij

die

en

raadslag al

Heeren volk ontbreken,

's

voor

is

uit,

allen

weren.

En

schuld

en

een

ieder,

blijft

plicht,

anders, ook al bleef dan die dan die overtuiging van schuld dure phcht blijft het desniettemin

om

het onheilige van 's Heeren altaar te ware er ook slechts één enkele, die overtuiging van den Geest ontving, hij kan noch mag aarzelen om te

al

van doen naar het Woord des Heeren, onverschillig wat

om

hebbe,

hij

er zelf

ook

bracht het hem broodeloos op straat. Gods gebod is onvoorwaardelijk en doorgaande tot op de samenvoegselen der ziel. Elke schuld aan dat gebod, hoe gerin- ook, brengt te lijden

ja, al

den eeuwigen doo^. Alleen het oneindig offer van Christus, kan, omhij God was, de schuld tegen dat gebod uitdelgen. En juist om dat absolute karakter van het gebod kan het niet anders, of elke verontschuldiging, die men aan te brengen offers of aan mogelijke gevallen, wil ontkenen, om aan de gestrengheid van dat gebod te ontkomen, moet ijler dan een stofvlok zijn in de weegschaal van Gods recht. Men bedenke en overwege toch wel, dat een afwijken van en ingaan tegen de bestaande ordinantiën voor een teeder geweten een ontzettende zaak is, en dat niemand hiertoe den heiligen moed kan bezitten, tenzij hij weet en inziet: God wil het! Ongehoorzaam aan menschedat

lijke ordonnantiën mag en kan men alleen uit hoogere gehoorzaamheid aan de ordinantiën Gods zijn. En de overgeestelijke lieden, die onder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen