Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 65

HOE EEN GEFORMEERDE KERK DUURZAAMHEID ERLANGT. eigenlijk,

zoodat geen enkele

bekeerd wierd, tenzij

ziel ooit

39

krachtdadiglijk en in echten zin

God de H. Geest

in

de

ziel inplantte

het geloofs-

vermogen, en dat vermogen tot werking bracht. Gereformeerde lieden beelden zich daarom nooit in dat ze anderen bekecren moeten, maar veeleer dat ze dit in het allerminst niet kunnen; en dat

belijden

hebben

slechts

die in

zij

geen der middelen onaangewend blijve, bekeering van hun naaste dienen konden. Het

toe te zien, dat

Gods hand

ter

oordeel over deze middelen matigen ze intusschen niet zichzelven aan, maar achten dat het Gode alleen toekomt die middelen te verordenen,

en dat zij mis en feil gaan, zoodra ze iets anders doen dan in stille gehoorzaamheid, een iegelijk in den weg zijner roeping, die middelen werkzaam te maken, die van God verordend zijn. En overmits nu de genademiddelen van God in z ij n kerk zijn gelegd, zoo is het uit deze oorzaak

ze

dat

niet

kelijke levensuiting korenen verwachten.

van bu i ten-kerkelijke, maar juist van kervoorkeur de toebrenging van Gods uitver-

bij

Hun zorge voor de geduurzaamheid der kerk toont zich dan ook op geheel andere manier. Komende uit de geestelijke kerk en pogende die

te

openbaren, weten ze dat ze die kerk niet als afgetrokken informeerden, maar als mannen en vrouwen, als vaders en

dividuen

moeders,

met

al

wat het hunne was. Zij zijn dus met hunne kindemet het zaad in hunne lendenen in die kerk wat hun geboren wordt, wordt dus in die kerk ge-

deren, of wil men, zelfs ingetreden, en al

boren.

De

rivier

die

langs

uw

erve haar wateren voortstuwt,

blijft

niet voortstroomen, zoo oordeelt een Gereformeerde, doordien gij er

nu en dan een emmer water van elders ingiet, maar alleen door de Gods bergen. En zoo ook wordt de levende

beekjes die afvloeien van

stroom

der

kerk

die gij er inmengt,

niet in stand

gehouden, door enkele bekeerlingen,

maar veeleer en veelmeer door dat nieuwe

leven,

de kinderen die geboren worden, welk leven voortkomt uit God. Hun kinderen bekennen ze daarom reeds bij hun geboorte, als ja in zonde ontvangen en der verdoemenisse onderworpen, maar tegelijk iri

en dus in de kerk als lidmaten, zij het ook nog als onuitgegroeide lidmaten inzijnde. Vandaar hun stokstijf staan op den kinderdoop. Vandaar hun hechten aan degelijke opvoeding. Vandaar de nadruk dien ze op Christelijk onderwijs leggen. Vandaar hun rust en kalmte in het stil gehoorzaam aanwenden der middelen, ook daar waar nog geen bekeering gezien wordt. Dit toch weten ze, zij hebben te gehoorzamen en het getal der uitverkorenen wordt nooit vermeerderd, maar ook stellig vol. Hoe uitwendig hun kerkformatie dan ook zij, ze is daarom nooit één als in Christus geheiligd,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen