Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 134

VAN DE DEFORMATIE

I08

IN

DEN EEREDIENST.

hongerigen en het genezen van den kranke; en eindelijk of zij, wel verre van tevreden met koud en koel en onbarmhartig uit te deelen de penningen die inkomen, er integendeel hun hart op zetten en al wat God nooddruftig maakte, ook geholpen zij Gods, die de Heilige Geest uitstort in de kerk. En in de derde plaats eindelijk dient scherpelijk toegezien, of de kerke Gods bij dezen arbeid der liefde en des mededoogens, niet afgaat op gevoel, maar haar vastigheid zoekt in Gods Woord haar taak niet beperkt tot een aalmoes reiken aan den bedelaar, maar

niet

eer

rusten,

door

die

—

liefde

;

opzoekt, wier nood in het verborgene tot God en bovenal of ze, naarmate de wateren van den nood klimmen^ ook de maat harer liefde wete uit te zetten, door ook als kerk zorg te dragen voor wat krank en gebrekkig, verlaten en verminkt is en aldus, m den naam des Heeren Jezus, zich te ontfermen over wie doof of blind, idioot of krankzinnig, kreupel of melaatsch, of met welk ander lijden bezocht is. En merkt men nu, helaas, dat ook de ellendigen

schreit

;

—

machtig werk der liefde en des ontfermens kwijnt; dat de kunst te geven niet meer verstaan wordt; dat de kerk liefst aan anderen overlaat wat haar eeretaak is; en dat de ellendige en nooddruftige zijn aangezicht van de kerke Christi afwendt, wetende dat daar voor zijn klachte toch geen gehoor is, dan mag en moet uit deze verdorring van de vrucht der liefde wel terdege het gevolg getrokken, dat zulk een kerk in haar wortel verkankerd is. „Zooveel ge dit niet aan een mijner minste broeders gedaan hebt, zooveel hebt gij dit ook aan mij niet gedaan,'' is haar dreigende veroordeeling. dit

om

Van

§ 46.

„De

ure

de deformatie in den Eeredienst.

komt en in

Zal het goed

zijn,

vorm

is

nu, dat de ware aanbidders den

Vader aan-

Geest en in Waarheid," sprak de Heere onze koning.

bidden zullen

dan moet derhalve

bij

onzen eeredienst de gewijde noodig is, om de

slechts zooverre in het zichtbare treden, als

den Geest waarneembaar te maken voor de gemeender heiligen. Vandaar de strenge eischen door onze vaderen gesteld, om sober te zijn in den stijl en de opsiering onzer kerkgebouwen om het orgelspel liefst geheel te mijden, maar wordt het toegelaten, nooit meer te doen zijn dan begeleiding; om met prijsgeving van alle kunstmatig gezang, het zingen der gemeente de stille uitlating der ziel voor God te laten zijn om door rustig nederzitten, alleen met opstaan der mannen onder het gebed afgewisseld, alle beweeglijkheid in buigingen en omwendingen te vooraanbidding

in

schap

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen