Uit het Woord / Dat de genade particulier is - pagina 299

,,

287

Want

moet toch

dat

men

als

u de

Hem te knersen. En werkelijk is onvergelijkelijk ,

nu

,

de

en de tanden tegen

;

en God die gerechtig

is

,

zal

zwaarder eeuwiglijk toornen tegen den

dat

die

te slaan

de toorn Gods daardoor dan ook nog

ontbrand

te schriklijker

aan de lippen brengt

tot

spijs

hand van uw redder weg

mensch

is

Te schreeuwen van den honger, en

van zou worden. dan

toestemmen, dat

ieder

ergs, dat zelfs de goddelijke Liefde er koud

zoo

iets

kruis

heeft

gekend

dan tegen den

,

zondaar, die er buiten bleef.

Maar toch bij dat aanblazen van de hitte zijns liet God de Heere het niet. En toen heeft Hij ,

toorns

,

gedaan,

wat

eigenlijk

kern en het middelpunt

de

van de particuliere genade

toen heeft

,

mer, aan de eerste genade, die 23en

,

nog een

tiveede

alle

God

,

is

de Erbar-

menschen verwier-

genade toegevoegd

,

om

er eenigen

althans te behouden.

Toen

heeft

Heere namelijk

de

besloten aan enkele

tnenschen den

mond

in te geven

waardoor ze van hun tegenstand

om nu

,

loülig

open

te

breketi,

en hun een middel aflieten

de spijze des levens tot zich te nemen.

Die tweede genadedaad was dus van de

ee^'ste

geheel

afgescheiden.

De en

tot

eerste

was het bereiden aan hongerigen aanbieden ,

hen brengen van de

spijze des levens,

slechts behoefden toe te tasten,

om

zoodat ze

het eeuwige leven

te hebben.

En

het tweede

is,

om

aan weerbarstigen

,

die, niet-

tegenstaande ze vergaan van honger, niet m/Zen nemen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen