Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 183

ONDERSCHEIDING TUSSCHEN DE WARE EN VALSCHE KERK. er steeds

baar

op gewezen, dat

niet elk dier drie

169

kenmerken even onmis-

alsook dat in het afeischen van deze drie kenmerken zekere

is,

speelruimte dient gelaten voor gradueel verschil.

Het is op dien grond, dat wij ons veroorloven, dit uiterst gewichtig punt eenigszins nauwkeuriger te behandelen dan gemeenlijk geschiedt. En dan zij er in de eerste plaats de aandacht op gevestigd, dat zich bij het opstellen van de kenmerken der ware kerk gemeenlijk drieërlei richting doet gelden. Drieërlei richting die men de persoonlijke, de schriftuurlijke en kerkelijke zou kunnen noemen. Over de laatste kunnen we kort zijn, daar ze door Rome is vertegenwoordigd, en de controvers met Rome in dit tractaat buiten spel

is

gebleven.

met een enkel woord de tegenstelling aangeduid f t u u r ij k e en de p e r s o o n 1 ij k e richting, die men naar een ander beginsel ook als de o b j e c t e v e en subjectieve zou kunnen onderscheiden. Een deel der Christenen heeft er namelijk alle eeuwen op gedrongen, dat het kenmerk der ware kerk gezocht zou worden in de

Maar wel

tusschen

dient

de

s c

h

r

1

i

i

subjectieve

dende,

persoonlijke

dat

de

kerk

de

heiligheid

harer

vergadering

der

leden.

Zeer terecht

uitverkorenen

is,

belij-

stelden

deze broederen den begrijpelijken, maar uiterst gevaarlijken eisch, dat

ook deze uitverkorenen zich als kinderen Gods betoonen zouden, en grondden daarop hun bedenkelijke meening, dat de kerk bekend moet worden aan de heiligheid van haar leden die heiligdan

;

heid bedoeld

in

geestelijken, niet in uit wend igcn zin.

omgekeerd, tegenover dat subjectief gevoelen, ten allen door de kerk van Christus de meening is gehandhaafd, dat de uitwendige kerk niet naar het geestelijk bestaan van haar leden, maar alleen naar het uitwendig optreden van de kerk als zoodanig Terwijl

tijde

mocht beoordeeld. Een inzicht dat van zelf tot de stelling leidde Het merkteeken der kerk ligt niet in de heiligheid van haar leden, maar in het karakter dat ze als kerk vertoont. Hard oordeele men over het eerste gevoelen niet. Dorst naar heiligheid is aan Gods kind bij zijn nieuwe geboorte ingeschapen, en hoe kan het anders, of de wereldzin, waarin de kerk gedurig verzinkt, moet aan hen, die Gods verborgen omgang kennen, pijn doen en ze doen uitzien naar schifting van het reine en onreine, en :

kwaad. Leefden deze broederen nu dieper in het wezen der zonde in, en hadden ze onder bange zielsworsteling zelven geleerd, hoc elke genadevlok, die sneeuwwit op onze ziele neerdaalt, door de bezoedeling onzer ziele bemorst wordt^ stuiting

van

het

ongelooflijk machtig

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen