Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 185

ONDERSCHEIDING TUSSCHEN DE WAKE EN VALSCHE KERK.

I7I

lem een Sodom en Gomorrha te noemen .... Was dit in de dagen van Christus en zijn apostelen beter ? Immers neen. En toch heeft zoomin de valsche vroomheid der Parizeen als de losbandigheid der Sadduceën, Christus en zijn apostelen verhinderd om naar een zelfden tempel met hen op te gaan en een zelfde Sacrament met hen te gebruiken .... En zijt ge nog niet overtuigd, zie dan op David, die van Godswege met het handhaven der zedelijkheid belast was, door welke gruwelen heeft hij niet door rechtsverkrachting en bloedvergieting de misdaad van zijn schandelijke wellust bedekt En toch, was diezelfde David niet wedergeboren ? Wordt hij niet onder de wedergeborenen met eerbetuiging genoemd ? En desniettemin, wat zelfs onder Heidenen afschuw verwekte, hij, David, dorst het bedrijven!" i) In gelijken zin heeft steeds onze geheele kerk geoordeeld; en overmits, zooverre ons bekend is, niemand die tot meespreken bevoegd heden ten dage voor dit Donatistisch gevoelen het woord opis, neemt, laten we dit drijven van de subjectieve of persoonlijke merkteekenen der ware kerk hiermee glippen, om alsnu de aandacht van den lezer bij de tweede of schriftuurlijke en objectieve richting te bepalen, die de kenmerken der ware kerk zoekt niet in den persoonlijken staat der leden, maar in den staat der kerk zelve. Deze richting, die door al onze Hervormers, en evenzoo door alle Gereformeerde confessiën, en op wettige wijze door schier al onze goede godgeleerden verdedigd is, stelt den eisch dat er in de kerk van Christus zuiverheid \' a n b e ij d e n s en reinheid \' a n wandel. zij Dusdoende blijft het hart dus onbeoordeeld men raakt niet aan den Zelfs komen die personen slechts in zooverre staat der personen. in aanmerking, als het werk der kerk uit de verschijning en het optreden van deze personen openbaar wordt. De vraag is dus niet, of elk individueel lid zuiver van belijden is, maar of d e kerk de goede belijdenis uitspreekt, en of in haar wandel als kerk de eerbied voor Gods Woord openbaar is. Daar dit echter alleen uit kan komen in haar openlijke acten, en in haar openlijk optreden, brengt dit er van zelf toe om ten principaalste te onderzoeken, of de prediking werkelijk de Bediening van het Woord is, of de Sacramenteele handeling metterdaad voertuig van de Sacramenteele genade kan wezen, en of de kerk door oefening der tucht die prediking en dat Sacrament dekt. Toch laten reeds de meesten de tucht hierbij glippen, niet alsof oefening der tucht niet tot het wezen, maar in dien zin dat ze !

1

:

i

;

i)

Calv.

Inst.

Regl. Christ. L. IV.

c.

1,

\^

13.

14,

18,

19.

24.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen