Ijzer en leem - pagina 30

28 nauwlijks meetellend

en de

;

en

eens

de

woesternij.

wien

tot

anders onze verwachting

dan

Hem, wiens ook

in

en

immers

die

mannen weer vastelijk

zijn

zoo on-

is

ons uitdrogen

een dorre

tot

en in wien anders onze

hulpe staan,

de geest der Wijsheid en der Kennisse

alleen machtig

om

is,

minder

ook hierom,

wijl

?

we

o,

zoo

de felle tegenstand, die ons aangrijnst, neen,

hoe

weten,

niet

is,

ons weer Mannen, en in die

verwekken kracht van Genie en van Talent

te

aan gebed,

Behoefte

geworden

om

dan onze Toevlucht, van wieu

zou

anders zijn,

gesteld wordt,

het, alsof de rivieren

is

frissche watertochten

zoo

Eu

die ons

eiscli,

gelooflijk hoog; en zoo telkens

waarlijk niet uit nienschenharten, maar, door het menschenhart heen, uit dien wederpartijder Christi, uit

komt

Satan en

zijn

satanische trawanten,

en hoe die Benijder van Immanuels eere, ons niet alleen door

;

gebrek aan wetenschappelijke kracht benauwt, maar, veel erger nog, geloof in onze eigene zielen aanrandt

telkens het

van tweedracht in onzen kleinen kring uitstrooit

bij

;

nacht een zaad

onheilige vonken

;

aanblaast, die onder de assche smeulden; en tot in het corps onzer

kweekelingen met

En door

dan ten

zijn

verdervende invloeden insluipt.

gebonden worden. Als na einde

menschelijk

felle

in dezen

des

levens

stonden

o,

zaad

op.

Met

Rome

voor

strijd

dooreengevlochteu.

nog naast u

in

die

huwen we

Israël

nieuw opgekomen

nog

gisteren

gaat

strijd

^de

vermenging

worsteling een machtige levensgistiug

dan houdt natuurlijk

vond,

vraagt ge de dochteren van

we

om

zaad" waardoor we zelven gedurig zoo bangelijk

niensclielijk

haar

aan gebed ook

slotte Behoefte

uw

vermenging door het

niet meer, en

Maar

zonen.

nog

niet.

Die

ge heden bestrijden moet,

Hier liggen de draden

band van familiegemeenschap. De

midden door een geslacht;

deelt een lief vereend gezin

onherroepelijk in tweeën; en dat kennen van elkaar en vroeger

gehoord hebben, leent dan aan den een o.

tragisch,

Om

hoeveel

zulk liefs

een

pijnlijk,

evenmin

zoover zijn

strijd,

bij

elkaar

dieu ge te voeren hebt, zulk

zulk een vaak kwetsend karakter,

zoudt ge aan die zelfde mannen, tegen wie ge

nu het zwaard trekt, niet den truffel reiken, om saam met hen te bouwen ? Wat beleediging niet van den band des bloeds en der oude vriendschap, wat smarte en wat wonde niet telkens voor uw naar sympathie

dorstend

hart,

als

ge keer

op keer den u toegeworpen

handschoen op moet nemen, waar ge zoo duizendmaal liever de hand zelf

gegrepen en in hartelijke trouwe gedrukt had

!

Vergeet het toch

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen