Bedoeld noch gezegd. - pagina 25

:

21 Groen

wat

Ziehier

den

oven

dilettant

vlijmend,

beschamend

als

vriendelijk,

terugschreef:

"Vergun kerk

dan

inij

vaderland

en

het

dit oogenblik,

gij,

in

zijn

(mits

meer

eenigszins

ook inijueizijds sicrk en scherp

met het karakter van hem, tegen wien

noch

dan

Nederland vreemd en weet niet

laat uitgaan,

bekend

zijt.

dat, sedert ik, in 1829,

met

slingert,

en Burgerzin een veertigjarige zelden afgebroken toespraak aan het volk

Volksgeest in

alleen in

uitkomen, dat

uwe waarschuwing

gij

oog houdt),

in het

te laten

noch met de dubbele beteekenis der uitdrukking, die ge tegen hem Zijt gij

uwe Kroniek, aan

in

gevaar eener oppervlakkige

het

gij

non oninia possurnus onines

beschouwing en vergun

mij,

künt

nuttig

ook

voortrclTelijkc vriend! die

insgelijks,

zoo

Nederland aanving,

mijn

politieke

loopbaan

doorloopend bewijs van weerzin

een

tegen een valschelijk dusgenaamde politiek gaf?

Meent gij

om

gij,

mij slechts

ééne apologetische herinnering

bij

inderdaad, dat de kreet aan de kiezers:

Een Stantsman

niet

!

te

bepei'keo,

meent

een EvnngeliebelijJer,

de kunstgreep eener machiavellistische politiek was, en niet, in 1864 evenzeer als thans, het uit de Zijt

kiest,

ontscheurde woord, een uiting van het

ziel

u

gij

van den aard der

politiek,

waartegen

fel gij

bewogen hart?

met

zooveel beslistheid partij

tengevolge der genoegzaamheid van nadenken en studie, bewust?

En

is

daarom,

het

verkondigen

dat

durft,

dat het

het naderend einde mijner loopbaan, den volke

bij

gij,

lokstem ep het gebied der politii^k. Thans nu lagere sferen

opkom?"

Ons dunkt, deze

medegesleept te worden door mijne

wachten moet

zich

meer dan

ik,

ooit,

tegen de politiek der

1)

ander dan Bronsveld door haar snijdende scherpte,

critiek zou ieder

en toch zoo sympathetischen achtergrond, tot een ootmoedig peccavi hebben gebracht.

Merk toch wel 1".

Gij, Dr.

op,

wat Groen hem toevoegde

Bronsveld,

zijt

men

mij wel eenigszins, wat

beleefdelijk noemt, ietwat

oppervlakkig. 2".

Gij,

Dr. Bronsveld, vergeet te veel, dat ge niet

3".

Gij,

Dr. Bronsveld, kent

4". Gij,

Bronsveld,

Dr.

mij

niet,

niet eens

verstaat

van

alles

verstand hebt.

en miskent dies mijn karakter. den dubbelen zin va)i het woord, dat

ge bezigt. 5".

de

ziel

Gij,

Dr. Bronsveld,

brandmerkt

ontscheurde conscientiekreel

6".

U, Dr. Bronsveld, hapert het

7".

Gij,

8".

Gij, Dr.

En

als macliiavellistische ku)istgrcep,

aan nadenken en studie.

Dr. Bronsveld, ontziet mijn Jaren Bronsveld,

dit alles zegt

zet

wat mij aan

is.

niet.

En:

door overmoed het Christenvolk tegen mij op.

Groen niet bodektclijk, maar

liij

wil dit alles

nu

ccixs ^srherji

sterk laten uitkomen.'''

Bronsveld had ons volk tegeti Groen gewaarschuwd.

AUlus waarschuwde Groen op

•1)

Ned. Gcd.

III,

p.

5.

zijn

beurt ons Christenvolk tegen Bronsveld.

en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen