Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 43

§

12.

BEPERKING VAN DEN INVLOED DER PREDIKANTEN.

41

bemoeiing van Predikanten niet het Beheer schijnt het Classicaal Bestuur een bijzonder gewicht te hechten. Althans ook op blz. 2 van zijne Memorie leest men

Aan

de

:

„Ten

'

alle

namelijk

tijde

groot" vertrouwen

gesteld

in

administratie in het algemeen

de

heeft

hare

Amsterdamsche Gemeente ook wat de geldelijke Nu waren deze niet slechts

leeraars,

betreft.

van den Kerkeraad in het algemeen, noch ook in een viertal ambtgenooten, maar zelve, als dienaren des Woords afzonderlijk vergaderd, tot gemeenschappelijke behandeling der geldelijke aangeeene bepaling, die wel evenzeer legenheden, zoo noodig, geroejen gold de afzonderlijke vergaderingen van Ouderlingen en van Diakenen,

als leden

;

maar toch hen, de Predikanten, daarom vooral regardeerde, omdat

zij,

ambtshalve, in de eerste plaats tot de leiding des Kerkeraads, en dus

ook tot die der administratie, verplicht waren."

Hoezeer deze voostelling indruischt tegen de beginselen van de Gereformeerde Kerk, is boven reeds opgemerkt. „Der Dienaren beroep moet afgezonderd blijven van de zorgvuldigheid over andere zaken", Wezel in 1568 in art. 14, en voegde er in art. 16 schreef men te dat ook geen Ouderlingen ,zich onderwinden mochten nit te geven bij, of te bedienen kerkelijke goedereu." Nog het meest neigde men er toe, om, waar geen afzonderlijke Beheerders nit de Gemeente te vinden waren, Diakenen te geven. Predikanten daarentegen de zaak in handen van moesten niet „ingewikkeld" in de zorge voor den leeftocht. Er moesten dus „andere mannen" optreden om „voor de gagie der Predikanten te zorgen'' (art. 12); en „deze ambten moesten, althans in groote steden, onderscheiden zijn" (art. 14). Het is dus kwalijk te vatten, waarom, geheel in strijd met dit beginsel, in de groote stad van Amsterdam de Predikanten juist bijzondei' tot de administratie zouden geroepen zijn. Nog in 1809 bestond de Commissie, die gelast was om de gelden voor onderscheidene Kerkelijke beambten te vergaderen, en die ruim f 21,900 saambracht, alleen nit Ouderlingen en Diakenen '), en nergens treden de Predikanten, 'tzij in 1810, 'tzij in 1869 bijzonder op den voorgrond. Zelfs wierd in 1810 wel eenige bedenking tegen hun optreden in de Kerkvoogdij ingebracht -) en hun positie alleen met de opmerking gehandhaafd, dat allen, zoo Predikanten, als Ouderlingen en Diakenen, Thans echter ^als leden van dezelve vergadering gelijk recht hebben.'' keert het Classicaal Bestuur dit om, en vindt het ergerlijk, dat men Predikanten in eene vergadering op gelijken voet laat stemmen met de Ouderlingen en Diakenen. Van deze ergernis is de noodige toelichting „Wie de minste 48 heet: zeker niet te vinden in hetgeen in Lukas 9 ook niet in wat de Classicale onder u allen is, die zal groot zijn" Memorie zegt, alsof uit het recht van de Predikanten, om de Kerkeraadsvergaderingen te leiden, tevens het recht zou voortvloeien, om ook te De bepaling toch dat leiden de administratie van het Kerkelijk goed. des Woords Bedienaren aan de Kerkeraadsvergaderingen der leidingde ;

:

;

1)

Kerkeraadsprotoc.

8

Mei 1810.

~)

Ibid.,

dd.

10 Juli 1810.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen