Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 126

124

OPENBAAR

SCIIKIJVEN'.

vergadering van den l^ten Februari 1886 ook hebbe opgemaakt het handelde daardoor altoos ^vcder in lijnrechten strijd met de reglementaire voorschriften. Het was op 1 Februari (altoos naar zijn eigen stelsel) in geene enkele hoedanigheid meer bevoegd, zich met de zaak in te laten of op de beslissing daarvan invloed uit te oefenen. Het kon dit niet, doende wat des Kerkeraads is; en ook als Classicaal bestuur had het met het uitspreken der voorloopige schorsing gedefungeerd het hooger bestuur was nu van de zaak in kennis gesteld. Wordt het door dat alles niet waarschijnlijk, dat het Classicaal bestuur ten deze niet gehandeld heeft als rechter, maar als partij in een conflict dat het niet kalm en onbevooroordeeld onderzocht heeft, wat er bleek van gegrond bezwaar, maar van de bevoegdheid, die het als rechter in tuchtzaken begreep te bezitten gebruik gemaakt heeft als een middel om tegenstanders te ontwapenen, die het dan ook nu nog, niettegenstaande het geding voor den hoogeren rechter aanhangig is, vervolgt, en door in het openbaar verspreide Memoriën bij de gemeente aanklaagt ? Ja, niet eens verspreidt het de Memorie gelijk zij bij Uw College is ingekomen, maar in den vorm eenigermate gewijzigd, aangevuld met een aantal opmerkingen en vermoedens, waarbij het zoozeer de rol van rechter vergeet om die van partij in te ïiemen, dat het zich zelf de verdrukten" noemt. Is dit tucht uitoefenen? Wij herhalen het; zoo zeer als iemand hechten wij aan de handhaving van kerkelijk opzicht en tucht in de gemeente, doch daarom bedroeft ons te meer het misbruik, hetwelk van dezen sleutel des hemelrijks in onze tuchtzaak gemaakt wordt. Waar het feit niet genoegzaam omschreven is, wordt het natuurlijk onmogelijk het te qualificeeren. Wel zou men naleving van art. 21 van het Regi. voor Kerkelijk Opzicht en Tucht in ons geval bij uitnemendheid noodig achten. Immers aan het bestuur, clat het voorloopig onderzoek instelt, moet blijken dat de bezwaren aanleiding kunnen geven tot ontzetting uit eene kerkelijke bediening het moet dus conditioneel die straf requireeren, want anders mag het de stukken niet aan het hooger bestuur opzenden, maar moet het zelf de zaak afdoen. Het verzendend bestuur moet derhalve de gronden opgeven, waarom het begrijpt, dat ontzetting uit de kerkelijke bediening en niet een der andere in art. 45 van het opgenoemde tuchtmiddelen moet worden toegepast. Het Provinciaal bestuur echter maakt zich ook in dit opzicht zijne taak gemakkelijk. Het qualificeert het te laste in

zijne

,

;

;

,

.,

;

Reglement

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen