Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 12

10

§ 3.

optrad buiten

1).

VERANDEKÜE POSITIE SINDS 1869.

Deze Commissie verzocht en verkreeg bevoegdheid

om

ook

Kerkvoogdij rechtsgeleerd advies in te Avinnen, en noodigde liiertoe uit de heeren Mr. A. C. Cosman, Mr. Aug. Philips en Mr. E. N. Rahusen, die bij missive van 11 April 1873 hieraan voldeden. In dit rechtsgeleerd advies nu verklaren deze heeren: Sedert het votum der Gemeente van 17 Maart 1869 Js de rechtstoestand veranderd", en Jieeft uwe Commissie levens eene andere jurldieke posilie erlangd dan vóór hel nilbrenijen van dit vof.uin" -). Afschrift van dit advies is op voorstel van den rapporteur Molster op 8 Mei 1873 aan den Kerkeraad gezonden, onder de verklaring ^dat zij met den inhoud van dit stuk zich volkomen vereenigden "). Wel was tegen dit gevoelen oppositie gevoerd door de heeren Mr. Ploos van Anistel, Van Lindonk en Van Marie, maar na de krachtige verdediging van wijlen Ds. Steenberg en Mr. Molster ging toch het rapport door *). Het oordeel van het Classicaal Bestuur, alsof de rechtspositie dezel/de ware gebleven, schijnt derhalve onderhevig te zijn aan niet geringe bedenking. Zien we waaraan deze bedenking haar gewicht ontleent. Tot op 1 Januari 1810, hierover bestaat geen verschil van gevoelen, beschikte de Stedelijke Overheid over de Kerkelijke goederen van Amsterdam. Op dien datum ging dit recht van souvereine beschikking jare over op de Gemeente. Bij de Gemeente bleef het tot 1820, toen de Koning het eenigermate aan zich trok. In 1869 liet de Koning dit recht weer los en hergaf het aan de Gemeente. En nu sinds 1869 verbleef het aan de Gemeente vrij en onbetwist tot u]) 4 Januari 1886, toen het Classicaal Bestuur zijn daden van inmenging aanving met de openbaarmaking van zijn besluit tot vernietiging van het Beheersbesluit des Kerkeraads dd. 14 December 1885. Uitgenomen de eerste, vereischt elk dezer stellingen bewijs. Want wel stemt ook de Memorie van het Classicaal Bestuur toe, dat in 1810 het beschikkingsrecht over de Kerkelijke goederen aan de Gemeente kwam, maar zij doet het, meer dan met de feiten bestaanbaar is, voorkomen, alsof de Gemeente destijds schier uitsluitend bedoeld wierd in haar repraesentant: den Kerkeraad. En metterdaad is dit in 1809 en 1810 ook wel terdege de oorspronkelijke opvatting van den Kerkeraad geweest, blijkens bet breedvoerig rapport, waarop de Memorie zich l^eroept. Maar de Memorie verzuimde er bij te voegen, dat de Kerkeraad, door oi)positie in eigen boezem, zich, toen het er op aankwam, van dit eerst ingenomen standpunt heeft laten afdringen, en ten slotte bij de finale arresteering van het Reglement de positie innam, gelijk boven wierd aangeduid. Eerst nam de Kerkeraad zich voor zelf te handelen, en aan de Gemeente alleen het recht van bedenking te gunnen, maar toen de Gemeente hiervan bijna geen gebruik hal gemaakt, achtte de Kerkeraad het geraden, om dit uitblijven van meerdere bedenking als positieve goedkeuring op te vatten. Er ontstond gevaar, dat de oppositie in den Kerkeraad de vaststelling van het Reglement zou doen mislukken, en om dit gevaar af te de

:

Comm.

^)

Notul. Kerk.

^)

Inf/ekomen stuiken

*)

p. 36.

~)

Ahjem.

Verz. van stukhen. B. 636, blz. 2.

1873, no. 379. Zie Notul. Kerk. Comm. 18 73, p. 36.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen