Uit de diepte - pagina 545

?

539

samen te mogen leven, naar Gods ordinantiëu. Dat doet in haar de begeerte opvlammen, al moet ze dan ook wederkomen als een eenzame, en al is het in haar ouderdom, nog weder de erve des Heeren te mogen betreden, en in dat land, dat de Heere zijn Israël gegeven beeft, te sterven, o. Het is zoo goed, wanneer het gerucht van Gods goedertierenheden over volk in het schier verstorvene hart nog eens weder zijn de begeerte doet opvlammen, om met dat volk samen te leven voor het aangezicht des Heeren, gelijk de psalmist zegt »'k Zal voor Gods oog, naar zijn bevelen, leven. Zoo wordt door mij zijn naam altoos verheven; zoo wordt zya lof ver-

:

groot."

Daar verreist Naomi uit de velden van Moab. En haar twee dochters vergezellen haar. Dit was een liefelijke verhouding tusschen Naomi en haar twee Moabietische schoondochters. Wat was daar eene aanhankelijkheid! Het was hier niet, gelijk somtijds, dat met den dood des mans, vooral wanneer er geen kinderen zijn, de band tusschen schoonmoeder en schoondochters zooveel losser wordt, ja soms gansch verbroken. Ondanks het verschil van natie, welk eene aanhankelijkheid! Ze hadden tezamen ook zooveel doorgemaakt. Maar terwyl ze nu samen op den weg zyn naar het land van Juda, maakt zich eene gedachte meester van Naomi's hart, en die spreekt ze uit. Waarom zullen hare schoondochters haar volgen? Wat is het eigenlijk, dat haar aan haar bindt Wat is er, voor het uitwendige leven, bij te winnen voor die twee vrouwen, wanneer ze met haar medegaan? Naomi komt hier uit als eene vrouw, die niet zichzelve zoekt. Had ze zichzelve gezocht, dan had ze gezwegen; dan had ze haar beiden stillekens laten meetrekken; want de gehechtheid was wederkeerig. Maar zij zocht zichzelve niet, en dat is een treffelijke vrucht des Geestes, die zeer tot sieraad is, en waarnaar we wel hebben te staan, dat we onszelven niet mogen zoeken. Ze zegt: »Gaat heen, keert weder, een iegelijk tot het huis van hare moeder. Gij hebt mij tot zooverre vergezeld; maar het is nu genoeg. Ook ij valt het smartelijk, van u te scheiden. Maar wat zal u bewegen, verder met mij te gaan naar een land en volk, dat u vreemd is? Wat zal u bewegen, het huis uwer moeders, en uwe maagschap te verlaten? De Heere doe bij u weldadigheid, gelijk als gij gedaan hebt bij de dooden en bij mij." Hartelijk erkent Naomi de vriendschap en aanhankelijkheid, die ze van beiden ondervonden heeft, en ze zegt: » De Heere

m

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen