Het keerpunt in de jongste geschiedenis van kerk en staat - pagina 386

DE ONDERNOMEN VELDTOCHT.

308

Amsterdam

van

Bestuur

sicaal

iemand

zelfs dorst

in

in

De

stemmen voor de geïncrimeerde Beheersbepalingen

het

Menigeen vond zulk eene

„verregaand onrechtzinnig" vindt.

kwalificatie

ongerijmd, en

Trouwens

Christelijke Schoolbode i) te schrijven:

er

is

niemand

gansch Nederland, die begrijpt, waarin Ds, van Son's „verregaande onrechtzinnigheid

Nu,

bestaat."

wel degelijk

begrijpt

bijv.

gij

Gij

zult

—

brekende, zenuwenschokkende en reeds schreef: strijd

in

,,

met Dr. Bronsveld en vele andere historiekenners

dat

toestemmen, wat

Onrechtzinnig

spreekt (of handelt)

ieder, die

is

.

uitsluitend over de vraag naar

Nu

.

.

ik elders

helaas

!

gedurende deze hartaangrijpende, hoofd-

ook booze hartstochten-kweekende dagen,

met de door

zijne

Kerk erkende

leerstellingen

loopen de leerstellingen der Ned. Herv. Kerk

den weg

tot het

hoogste goed, maar ook

beslist

niet

en dui-

Kerkvorm,"

delijk over quaesties van Staatsrecht en

In betrekking nu tot de daad van 4 Januari

1

886

men

zal

de door het

uit

uitgegevene officiëele stukken kunnen zien, dat de klacht over die

,,

Cl. Best.

verregaande onrecht-

zinnigheid" betreft den kerkvorm en de kerkregeering, en niet de belijdenis van den

der

Hervormde

Indien een

zaligheid.

het

Pausdom aanhangt,

rechtzinnig, en indien hij stemt voor tyrannie,

dan

Nu

vreeselijk ongereformeerd.

hij

is

van 1816 ook gansch niet zuiver

Zij

:

Duitsche landsheerlijke gezag tot

is

verschrikkelijk on-

ook van onbevoegden,

in geestelijke zaken,

de kerkelijke organisatie der Hervormden

heeft de Episcopaalsche

vader.

Maar de door

ook door het Provinciaal Kerkbestuur, vernietigde

nog

standpunt

Gereformeerd

weg

hij

is

Kerk

tot

moeder en

het Classicaal Bestuur,

het

en nu

artikelen omtrent het Beheer, zijn

op

veel afschuwelijker dan dat organisme, waarop, van zich

Gereformeerd roemenden kant, zoo verschrikkelijk gescholden wordt," en hetwelk, voeg

door het veel

ik er thans bij,

betei'e

van 1848- -1852 vervangen werd.

De achtenswaardige en hooggeachte voorzitter van het Classicaal Waarde Broeder Bestuur van Amsterdam heeft in de Kerkeraadsvergaderingen van den 4den en van den !

5den

Januari

verklaard,

dat de daad der provisioneele schm'sing,

zijde

zooveel

smaad en

hoon en vervolging berokkende,

God

dat

ons

er

overtuiging

geroepen

toe

het

wederom

diezelfde daad,

na

de

van wat

lezing

verricht was.

welke ons van die

het volle en

Nog heden

ten

dage

deze onze

op gelijke wijze, en op dezelfde gronden verrichten,

ja.

geschreven hebt niet het minst, met nog vaster overtuiging.

gij

Toen

mijzelven betreft, vergunne mij het publiek eene confidentie.

Wat

vaste besef, is

zoo het Bestuur er morgen weer toe geroepen wordt, zal

en

ongeschokt,

had-,

in

ik

de don-

derbui zag opkomen, en zag dat ze vooral boven mijn hoofd zou losbreken, heb ik een

Gethsemanè doorleefd, zooals

om

steld,

geen tweede in mijn leven gekend heb. Ik heb gewor-

ik

toch dien beker niet te

mogen drinken. Ik had onder degenen,

die

ik

mede

moeten schorsen geen enkelen persoonlijken vijand integendeel vele broeders en onderscheidene volgelingen, óók hoofden van gezinnen, waarvoor mijn dienst ten zegen zou

;

was geweest; had

ik

in

niemand

eenige

der Kerkeraadsleden had mij ooit beleedigd, en met niemand

Kerkeraadsvergadering een boos woord gewisseld.

mijnen eigenen godvreezenden^ ik

zou het toch gedaan hebben,

er

dit

aan

toe

Maar, al had

ik

gelukkig reeds ontslapen, vader mede moeten schorsen, al

ware

vleesch en bloed

dan ook

beziveken.

En

ik

mag

dat in geen der veelvuldige vergaderingen, die het Classicaal

voegen,

Bestuur over die zaak moest houden, door niemand over «ïVwza/z^ der geschorsten eenig

hard oordeel geveld of nijdig woord gesproken werd. Ja, ging het gelijk

het

mij

gegaan

is,

dan werd vooraf reeds vergeven

al

al

mijne medeleden

het misdadige, dat

men

dientengevolge ons met woorden of werken zou aandoen, 't

Is

treurig,

dat

zulk

eene

eenigen troost één gevoelden.

I)

No,

26.

Zij

daad mannen

treflfen

hebben echter nooit

moest, met wie wij ons in den oji

formeele wijze het Classicaal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen