Uit de diepte - pagina 395

,

389

werd plotseling arm en ziek er bij, en rijkdom terug. Die den Bijbel beter leest, kan hier nog bij vertellen, dat zijn lijden eene beproeving van geloof in God was, die hij geduldig doorstond. Wat hij zijn echter onder zijne lichaamssmarten in zijne ziel doorleefde, blijft meestal verborgen, en toch is dat het heerlijke van het boek Job. De menschen, die hem aanvielen en bestreden, waren de handlangers van den Satan; daarom waren het juist zijn drie vrienden, die gekomen waren met de bedoeling, om troostredenen tot hem te spreken, welke, na acht dagen zwijgens, hem met verwijtingen en beschuldigingen overlaadden. Wat geestelijk lijden hieruit voor den vromen Job ontsprong, zeggen ons zijne woorden, waarvan zoovele klachten, andere vervloekingen, andere bezweringen zijn. Doch dat is niet het eenige, wat wij uit Jobs mond vernemen. Vergeten wij niet, dat hij een kind Gods was. Hy sprak ook menig woord, dat blijk geeft, hoe innig zijn hart aan den Heere verknocht was. Van het een en ander geeft het hoofdstuk, waaruit wij onzen tekst genomen hebben, goede getuigenis. Met beslistheid komt Job daarin tegen de hardheid zijner vrienden die hem in zijn lijden niet alleen niet troostten maar ook hem nog smaadheid aandeden, als hadde hij al niet genoeg te dragen van zijn God, die » zijnen weg toegemuurd", » zijne eere van hem afgetrokken" en » rondom afgebroken" had. De lijder voelt zich verlaten van God en menschen, bespot van zijne onderhoorigen, verstooten door zijne huisgenooten beschimpt zelfs door kinderen op straat. » Ontferm u echter mijner, ontferm u mijner, o gij, mijne vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt!" Met deze woorden gaat Job uit den klaagtoon in dien des geloofs over. Hij wenscht, dat zijne woorden in een boek geschreven worden en voor de nakomelingschap bewaard, of, beter nog, dat zij in eene rots gehouwen worden. Van welke woorden wenscht hij dat, vraagt gij? Sommigen hebben gezegd, dat hij al zijne woorden, die van zijn lijden getuigenis aflegden, verlangde bewaard te zien. Volgens het verband echter verlangde hy dat alleen van de getuigenis zijns kinderlijken geloofs, dat nu volgt: »Want ik weet, mijn Verlosser leeft, en Hy zal de laatste (of het laatste) over het stof opstaan. En als zij nu mijne huid dit doorknaagd zullen hebben zal ik uit mijn vleesch God aanschouwen. Denwelken ik voor mij aanschouwen zal en mijne oogen zien zullen, en niet een vreemde: mijne nieren verlangen zeer in mijnen schoot." Jobs begeerte is door den Heere vervuld; dat woord heeft nis.

was

rijk,

daarna

zijn

Hij

kreeg

,

,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen