Uit de diepte - pagina 409

,,

o Heer! ontdek mijn levenseind aan mij; Mijn dagen zijn bij ü geteld; Ai! leer mij, lioe vergankelijk ik zij; Een handbreed is mijn tijd gesteld; Ja, die is niets; want, schoon de mensch zich

De

sterkste

is

vleit,

enkel ijdelheid.

Gaat niet de mensch als in een beeld daarheen Gelijk een schaduw, die verdwijnt? Men woelt vergeefs men brengt met zorg bijeen Al wat op aard begeerlijk schijnt; En niemand is verzekerd, wie eens al Die goederen naar zich nemen zal. ,

,

;

Psalm 39

:

3,

4.

Zoo staan wij mijne hoorders alweder aan het einde van een jaar i). De reis van twaalf maanden is zoo aanstonds geëindigd. Nog slechts enkele uren, en ook dit jaar van het welbehagen des Heeren is voorbij, en heeft plaats gemaakt voor een ander jaar en een ander getalmerk. Om afscheid te nemen van dit jaar, daartoe zijn wij thans aan deze plaatse saamgekomen. En als ik de gedachten ea gewaarwordingen, welke in deze ernstige ure ons hart vervullen, in een enkele uitspraak der Heilige Schrift zal samen,

')

De

hier

volgende

31 December 18SS.

!

leerrede

werd uitgesproken

te

Arnhem op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen