Dagen van goede boodschap - pagina 80

,/WONDEULIJK

72

wordt

die

Zoon geboren,

en

uit

\"

dat

Kindeke groeit een

En

held, een held der helden uit dien Zoon.

die held strijdt

de strijden Gods, en de boog van Satan wordt aan stukken gebroken, en dat Kindeke overwint. Overwint koninklijk,

overwint met majesteit. En dat ziende, juicht de ziel Hem in verrukking en bewondering tegen: uSterke, OHi-enchdijke God!" En dan wordt „Vader der eeuwigheid '/' of wat hetzelfde

van wat blijft, van wat eeuwig is!" waarmee een vierde invalt, en waarin de eerste drie met hem saamstemmen. Al wat eertijds hope bood, verging, al wat oudtijds de hope spande, bezweek. Geen voetstap die op den weg beklij fde, geen bloem die aan den stengel niet knakte. Men greep wel iets, maar altoos ontglipte het.' Tot.... tot eindelijk dit Kindeke kwam, en die Zonne der gerechtigheid opging. Want zie, nu zijn het eeuwige glansen, die nooit meer verdonkerd worden. Nu trilt er een leven, dat nooit meer kan vernietigd worden. En dat komt van Hem, van dien Heiland, van dien Eenige; en „Bronader, Vader van wat eeuwig blijft \" is de kreet der verrukking, waarmee alle volk Hem tegenjubelt. En zoo gaat het dan alles onder zijn scepter, en dat is

,/Bron, Sprinkader,

:

het

heerlijk

refrein,

:

Kindeke heerscht en die Zoon, die ons gegeven is, overwint Zonne der gerechtigheid trekt ons in het gebied

ons, en die

van haar goddelijke glansen. En nu geniet het hart en het En wonderlijk overstroomt nu onze ziel een besef van goddelijken vrede. Ook hier, hier eerst is heerschappij. En. de ziel voelt die beheersching. Maar die heerschappij is geen dwang, is geen geweld, haar aangedaan. Het is een zalig beheerscht worden van onze ziel, waarbij die ziel tot innerlijke ruste komt, en de wanklank innerlijk wegsterft en de zoetste harmonie langs al de gewelven van ons gemoed galmt. Het is een zich baden in storelooze, heinelsche kalmte, een zich verliezen in vrede van rondom. En die vrede komt niet

leeft op.

vanzelf,

af; en

maar stroomt uit Hem en vloeit uit Hem naar ons daarom juicht de kerk niet meer „De Koning leve!

maar jubelt

:

'i'

in eindelooze zangen voor haar Vredeverwinnaar,

haar Vrednon^t.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen