Uit de diepte - pagina 320

Mijne Hoorders De wintermaand hield haar intocht. De najaarsstormen, wier machtig geluid de Heere ons hooren deed, hebben ons gepredikt, dat het getijde van den herfst afscheid nam. Nu de wintermaand kwam, verscheen met haar het tijdperk, dat de dagen kort, de nachten lang zijn. In de lange nachten hebben we veel behoefte aan licht. Hoe droefgeestig zouden ons deze korte dagen wezen, indien we van alle licht waren vervreemd. Nu heeft het den Heere beliefd in den langen wintertijd een liefelijk licht te ontsteken. Het licht des geloofs, der hope en der liefde, dat in den Christus des Heeren een afschijnsel !

geeft van Gods heerlijkheid. Zoet, onbeschrijfelijk zoet,

is het voor Jezus gemeente, in den winternacht de star van Bethlehem te zien gloren. Over weinige weken knielt de gemeente des Heeren weer neder bij Bethlehems kribbe, om Hem te aanbidden, dien Gods volk van den ouden dag met biddend verlangen had verbeid. Wie door Gods genade verwaardigd wordt kerstfeest te vieren, weet dat de lange nacht is voorbijgegaan. Maar zoomin Gods kinderen, zonder den tijd van wachten, juichend mochten nederknielen bij het kind in de kribbe; zoomin kunt gij kerstfeest vieren, tenzij ge daarvoor zyt bereid. Luiden thans de adventsklokken, als een stemme van omhoog manen zij Gods gemeente te luisteren naar de profetie van den ouden dag. Ook wij willen dat heden doen.

De schepter zal van Juda niet wijken, noch de wetgever van tusschen zijne voeten, totdat Silo komt, en denzelven zullen de volkeren gehoorzaam zijn. Gen. 49

:

10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen