Uit de diepte - pagina 483

477

maar in den trek der eeuwigheid gaat het tel onzer dagen, leven van Gods kinderen door, om in de koelte van den avond uit zeer stormachtige wateren de haven des eeuwigen vredes Wie hier het kruis zegent, zal eenmaal de kroon te bezeilen. verwerven! Wat dunkt u, geliefden? Immers, ja waarlijk, de bede van den man Gods is ook berekend op de mate van onze droeve, verdrietelijke dagen: »Leer ons alzoo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen!"

En dan, hetzij de Heere toeft of haast, kort zijn de dagen van dit vluchtige leven in ieder geval want zelfs zeventig, hoogstens tachtig jaren, wat zijn deze! Maar wie een wijs hart heeft ontvangen, die weet dat in de enkele nachtwake van dit leven de »dies natalitius", de geboortedag van het nieuwe, eeuwige leven begint. En dat is genoeg! En gelijk Abraham, die in de deur van zijne tent gezeten was, en in Mamres dichte woud hemelboodschap ontving (Gen. 18 1 v.v.), alzoo legert de ziel des wijzen zich aan de deur van dezen aardschen tabernakel, om de komst des Heeren in te wachten, ;

:

en den leeftocht te zegenen, dien Hij ons in dezen tijd der vreemdelingschap belieft te schenken. Dan zyn het geen trage uren of vluchtige dagen, die ons in dit leven wachten; maar goede gaven zijner gunst; lang genoeg om rust te vinden in eiken dag van heden, dien de Heere ons schenkt; en kort genoeg, om onze tent niet vast te willen zetten in Mesech. Dan zullen wij niet haasten in een overspannen tellen onzer dagen, maar doende wat onze hand vindt om te doen, en in een uitzien in gebeden, ervaren, dat dit leven een vredig bijtellen der dagen is en in dat ;

vredig bijtellen zich terzelfder tijd een vriendelijk aftellen doet gevoelen. Dan deelt in het vermenigvuldigen der dagen de Goddelijke genade dit leven steeds overvloediger af in oogenblikken, die al kostelijker worden in ons oog; en als dat deelen opschiet, en er van de som des levens al minder overblijft, vermenigvuldigen zich de oogenblikken van ootmoedigen dank en blijmoedig vertrouwen, evenals de sterren mateloos veel, en meer nog en klaarder, naarmate het laatste duister, als voorbode van den naderenden morgenstond van het levenspad wegtrekt. Zoo zullen de eerstelingen van het nieuwe leven goede dagen zijn, die een naderenden rijken oogst spellen.

was met druk gezaaid, Met vrees voor sture vlagen, Zoo wordt er haast met vreugd gemaaid En in de schuur gedragen.

Gelijk er

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen