Uit de diepte - pagina 627

621

aan het vuur des toorns van God voor Lot en de zijnen, dan binnen de poort van Zoar, Geen veiligheid tegen den bloedwreker des doodslagers, dan alleen door opgenomen te zijn door de oudsten van Hebron. Geen rust, geen vrede, geen veiligheid of zekerheid van behouden te zijn of te zullen worden, dan wanneer wij deelhebben aan Jezus Christus. Dat blijkt ook uit het voorbeeld van den doodslager. Hijgende en jagende, door angsten des doods voortgezweept, is hij genaderd tot voor de poorte van Hebron. Hij klopt en hij roept, dat hem zal worden opengedaan. Aan den wachter gunt nauwelyks den tijd om toe te schieten en de deure der hij poorte te ontsluiten, omdat, óf in werkelijkheid, of in zijne verbeelding de bloedwreker hem op de hielen is. En als de wachter hem heeft binnengelaten en hem oocenheeft gegeven, en de oudsten der stad neergezeten, dan heft hij zijne stemme op met geween en verhaalt zijn ongeval, en doet zijne smeekingen hooren om toch ter woning in de vrijstad te mogen verblijven. En nadat de oudsten zijne zaak ernstig hebben onderzocht, wordt hij in zijne droefheid getroost, zijne rechtmatige onrust ternedergelegd, door het woord, dat Israels Heere, zijn nood en ellende tevoren ziende, aan hem in ontfermen heeft gedacht, en voor hem en al zulke weggedrevenen en ongetroosten deze schuilplaats bereid had dat hem hier schuilplaats verzekerd was, en dat, zoo ook de bloedwreker voor de poort mocht verschijnen om hem te belagen, hij zich niet behoefde te verontrusten, daar zij, naar de barmhartigheid zijns Gods, hunne vleugelen over hem zouden uitbreiden. Alleenlijk, en dit werd hem met heiligen ernst op het harte gedrukt, hij mocht de poorte der stad niet verlaten, tot den dood van den tegenwoordigen hoogepriester. Wat er dus gebeuren mocht buiten Hebron, wie tot hem komen mocht, vrouw kinderen, vader, moeder, bloedverwanten of vrienden, die hem zouden willen verlokken, hij moest blijven binnen Hebron. Zij mochten tot hem komen door in te gaan, hij nooit meer tot hen, zoo hij zich niet opnieuw in gevaar wilde begeven, als opnieuw de bloedwreker zich tegen hem wilde wapenen. En dat is nu immers, broeders en zusters! de ervaring aller kinderen Gods? Op den weg, dien hij henenvlood, had de doodslager zoo menig getuigenis ontvangen van de goedertierenheid zijns Gods. Die geëffende weg, die vriendelijke handwijzers, die met zorg voor zijne ziel vervulde oudsten der stad, hun troostvolle woorden, vóór hij nog de zekerheid had, dat de vrijstad voor hem, of hij voor de vrijstad bestemd was: hoe rijke troost was hem dit alles, hoe sterkte het blikkelijke

veiligheid

de

zijn

in

poort

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen