Uit de diepte - pagina 733

727 Zij weten het zoo goed, dat al het en alle heerlijkheid der aarde als niets En dan door dat nietige en vergankelijke zich gebonden is. Zij wenschen zoo vurig, dat het o, welk een smart te zien anders en beter met hen worde. Doch zijn er ook niet, die, al hebben zij nog geene kennis aan die innige, levendige zielsgemeenschap met God, evenzeer gebogen gaan onder de smartelyke ervaring, dat hunne ziel kleeft aan het stof? Zijn het niet die vermoeiden en beladenen, die waarlijk door den Heiligen Geest aan zichzelven ontdekten, die tegelijk het nietige en bedriegelijke van alle schyngoed dezer wereld hebben leeren kennen? Die hun heil in de wereld hebben gezocht, doch tevergeefs? Die teleurstelling op teleurstelling hebben geoogst, en ten slotte tot de ontdekking zijn gekomen, dat de wereld de behoeften der ziel niet bevredigen kan niet alleen, maar haar afvoert van wat wezentot haar eeuwig heil moet dienen, en haar vervreemd lijk

daarom zoo bedroevend. aardscbe

voorbijgaat,

!

,

houdt van haar God? En

als

hunne

ziel

zich

nu

tot

God

om Hem te zoeken, en hare belijden, om genade van Hem

wil

zonden en schuld voor af te smeeken, dan beHem te speurt zij tot haar groote droefheid, hoezeer zij met ketenen en kluisters aan het stof is gebonden. Zij is niet alleen gevangen in het logge vleesch en bloed, en in de wereld met al hare bekoorlijkheid en aantrekkelijkheid voor het vleesch, maar zij zelve is ook nog zoozeer met het stoffelijke vervuld en daaraan verkleefd, dat het gezicht van zonde, schuld en oordeel niet bij machte is haar los te maken van het stof, gelijk de dood den vrek niet bewegen kan^ om zijn geldbuidel los te laten. Dit bewustzijn is den waarlijk door God den Heiligen Geest aan zichzelven ontdekten wereldling een bittere smart. Niets is er, dat hem zoozeer grieft. Doch wat raad? Wat raad? De psalmist wijst u den weg. Hij roept uit den nood tot God, klaagt Hem wat hem benauwt, en smeekt Hem om voorziening. »Maak mij levend naar uw

opheffen,

Woord!" Zoo luidt

zijn

bede:

Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof ai! zie mijn nood; Herstel mij, doe mij naar uw Woord herleven. 'k Lei voor uw oog mijn weg en handel bloot; En welk een angst mij immermeer deed beven, Gij hebt verhoord; maak voorts uw weidaan groot, En laat uw wet mij onderrichting geven. !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen