Uit de diepte - pagina 317

,

311 den gloed van Gods eeuwigen toorn, waarin we met den levenden God zullen te doen krygen, als een verterend vuur en een eeuwigen gloed, bij wien niemand kan wonen. Daarom zij u dan ook met al den ernst onzer ziel gebeden: «Zondaar! toeft niet langer in dit land uwer doodscbaduw rubt niet vóór ge u met dit heillicbt bestraald moogt weten, vóór ge dit groote licbt aanschouwen moogt." Wanneer ge u in het land van de schaduwe des doods niet langer thuis gevoelt; wanneer ge bet in de slavernij der zonde niet langer kunt uithouden; wanneer ge in de duisternis van uwe zonde en doemschuld dagelijks dieper leert inzien en daarom wellicht meent, dat zij te groot is, dan dat er in uw schuldige ziel ooit een genadelichtstraal zou kunnen doordrincren, weet dan, dat ge met al uwe duisternis, met heel uwe doemschuld tot den Lichtbron vrijmoedig moogt komen; dat geene duisternis te dik kan zijn, zoodat zijn licht er niet in zou kunnen doordringen; ja dat reeds het zien van uwe duisternis alleen kan geschieden door zijn genadevol ontdekkingslicht, dat Hij in den nacht uwer ziel deed doorbreken. Werpt daarom uwe vrijmoedigheid niet weg. Met al uwe duisternis, met al uwe schuld en zonden moogt ge vrijmoedig tot Hem gaan. Hij wacht om gena4ig te zijn vol ontferming noodigt Hij u tot zich, en welke beschuldigingen gij ook tegen uzelven voor Hem hebt in te brengen, Hy roept ook u bemoedigend toe: J>A1 wie tot Mij komt, zal Ik geens;

,

;

zins uitwerpe

n."

Straks zal Hij ook voor u zijn liefelijk morgenlicht doen dagen en in dat Licht zult ge dan, niet alleen uwe duisternis maar ook tot uw zalige blijdschap het ware Licht uwer

eeuwige verlossing mogen zien. Kinderen Gods! Hoe heerlijk en helder was dat Licht, dat ons van onzen dierbaren Borg en Middelaar uit in het liefdehart Gods deed lezen, om zijn eeuwige gedachten des vredes over ons te doen verstaan en ons de onverbreekbare zegelen te waarmede zijn genadeverbond voor eeuwig verontdekken zegeld is. Hoe verrassend was het Licht, dat, toen wij op het diepst de macht der duisternis gevoelden en onszelven het oordeel der uitwerping in de buitenste duisternis waardig beleden ons op eenmaal verwaardigde met de vrijspraak van alle schuld, en plaatste in de verlichting der kennis van de heerlijkheid Gods in het aangezicht van Christus Jezus. Hoe het kooat, dat we niet altoos in dat genadelicht wandelen en ons verblijden? Omdat onze ongerechtigheden nog omdat wij zoo zoo vaak ons verwijderen van onzen God gemakzuchtig zijn, en daarom er zoo weinig ernst mede maken, ,

,

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen