Het Calvinisme en de Kunst - pagina 50

50

vorm

van den lionigraat den goudnon scolae uw toekomst wel worden; en immers machteloos kruipt dan uw wetenschap zoo ge de kunst der heldere uiteenzetting, en de kunst van stijl en wel82)rekendlieid, en de kunst van stem en voordi-acht versmaadt. Aan veel waarmee de kunst in onheiligen vorm uw zinnen wil streelen, hebt ge om Christus wil u te spenen, en ge brengt dat offer met gewilligheid. Maar doet meer. Staat er naar om als goede Calvinisten, ook de Doopersche vormloosheid en de vormenschuwheid van den Methodist teboven te komen. Ook in de vormen moet de glorie onzes Gods triomfeeren. En schooner is er niet, dan waar bij jonge mannen een schoone geest in schoone vormen doorschijnt. sect, lioe

de onberispelijke

gelen glans der gepuurde honig verhoogt. Vitae zal het (met een enkele uitzondering misschien) ook in

En

nu,

het

zou

onschoon

liedeken van verlangen zong.

den Rector

zoo

hij

het

Ik moet van mijn Rectoraat

nu

in

zijn,

doe zulks, mijzelven en onze stichting geluknogmaals mag overdragen in handen van mijn Ilooggeachten ambtgenoot Rutgers, dien het Besluit van H.Ii. Directeuren als mijn 0])Volger aanwees. Zoo leg ik dan hiermede de Rectorale waardigheid neder, en breng die in naam van H.H. Directeuren over op den Hooggeleerden Meer Frederik Lodewijk Rutgers, Doctor en gewoon Hoogleeraar in de Heilige Godgeleerdheid, dien ik mitsdien als Rector onzer school voor den cursus 1888/9 proclameer. Nu acht jaar geleden, Veelbeminde Broeder, viel mij gelijke eere te beurt en ik bad u toen niet het minst aan uzelven denkend daarbij toe, dat er, als weer een jaar om zou zijn, niet één uit onzen kring mocht worden gemist Uw soms niet sterke gezondheid baarde toen, die u liefhebben, soms zorge. En nu, acht jaren lang genoten we u weer, acht jaren lang hebt ge voor ons gearbeid, en in die acht jaren is het of ge, tegen de verdrukking in, in kracht en welstand winnend, alle zorg van het vriendenhart beschamen kondt. o Zooveel is in die aclit jaren anders geworden. Onze menschenkennis is niet altoos met hartverkwikkende bijdragen verrijkt. Ook uw blik in den strijd is eer ernstiger dan optimistischer geworden. jNIaar in die acht jaren blonk ook de trouwe onzes Gods zoo schitterend, en leerden we zooveel te beter verstaan hoe ondoorgrondelijk ziju barmhartigheden zijn. Laat mij aan d i e scheiden,

kig

en ik

prijzend, dat ik het

—

—

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen