Locus de Consummatione Saeculi - pagina 139

137

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). stel nn, dat plotseling, op het oogenblik van den oogst over geheel de aarde een verdervende stormwind opstak, dan zou dat iets exceptioneels, zulk eene plotselinge verrotting van alles zou iets abnormaals zijn {causatief.)

Ditzelfde

in de wereldmacht. Oorlogen waren onder de volken opkwam eene algemeene daarvoor eene bepaalde oorzaak kon opgeven, dan zou

nu geldt ook van de teekenen

er ten allen tijde. Maar, als er eens

men

twist, zonder dat

zijn. In de Fransche revolutie zag men daarvan iets en vandaar, dat velen reeds vermoedden, dat het einde nabij was. Denk aan de becijferingen met den naam Napoleon in verband met het jarental het

dat

exceptioneels

iets

getal in Openbaringen

genoemd.

Denk u nu zulk een bloedigen verspreid, 6.

dan

krijgt

burgerkrijg algemeen, over de gansche aarde

ge een geheel exceptioneel en abnormaal verschijnsel.

Het parallellisme tusschen de drie soorten van teekenen.

De drie reeksen van signa — in de natuur, de wereld en de kerk met elkaar in verband. De sleutel van dit verband ligt: a. in b.

in

—

staan

de Schepping;

hetgeen geschiedde

bij

de uitleiding der kinderen Israëls uit Egypte.

Geheel in afwijking van de meening der Rationalisten zien we in de schepping dit, dat de schepping der wereld haar einde vindt in de schepping van

den mensch. Daardoor is de schepping voltooid, want door den mensch is die schepping met God in verband getreden. De val in zonde, die dit verband verbreekt, verandert dan ook die schepping. De geheele natuur wordt ontredderd. En als de zonde hand over hand toeneemt, dan verandert de zondvloed nog bovendien dien ontredderden toestand der aarde. We zien derhalve, dat reeds van den aanvang der schepping af het lot der natuur ivordt beheerscht door dat van den mensch. Evenals bij een mensch de innerlijke bewegingen van het hart de uiterlijke gestelheid van het lichaam determineeren (zie het maar aan dronkaards, wellustelingen en dergelijkenj zoo ook bepaalt de mensch het gelaat der aarde. Dat zien we ook met betrekking tot het einde der dingen. God spaart de wereld om de kerk haren loop te doen voleinden. Is die voltooid, dan wordt de bewarende, de tegenhoudende genade weggenomen; het bederf w^ordt niet meer ingehouden de door God geheiligde kerk verlaat de aarde om den hemel binnen te gaan de wereld wordt alleen de woonplaats, de wereld der goddeloozen. Maar dan krimpt die wereld in. De aarde verduistert al meer en meer, wijl de hemellichamen weigeren hun dienst te doen in één woordi de cpd-oQcc tast den wereldbol weldra in al zijne elementen aan en verderft hem ten eenen male en geheellijk. 7. Nog rest ons die teekenen zelf met betrekking tot de natuur na te gaan. ;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen