Locus de Consummatione Saeculi - pagina 615

283 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

van het Opperbevel over het leger de levensquaestie van het volk w^as, werd de vrouw geschrapt. In landen, waar het daarentegen rustiger toeging, liet men de dynastieke idee ook in de vrouw doorloopen. Thans zijn we gekomen tot de bespreking van het Caesar is me. VI. Het Caesarisme is een geheel eigenaardige vorm van regeeren. Men noemt dezen regeeringsvorm Caesarisme, omdat, waar dit ook opkomt, het altoos eene nabootsing is ixm de idee, die 't eerst in JuUus Caesar opkwam. Daarom zullen we eerst het denkbeeld van het bewind van Caesar weergeven. Julius Caesar schiep niets nieuws. Hij liet de res publica bestaan, gelijk ze bestond, nam alle ambten, rechten en instellingen, gelijk ze bestonden, veranderde niets, maar wist daardoor juist eene volkomen dictatoriale macht in handen te krijgen, zoodat hij in zijn eigen persoon alle ambten van algemeenen natuurlijk

rijksimioed consul,

ivist

rereenigen en

te

president

bevelhebber van het leger, zoodat hij

die

hij

feitelijk

zelf

maar

wilde.

accumuleeren. Hij tot

Bij

liet

zich aanstellen tot

bestuurder der geldmiddelen, opper-

alle invloedrijke

het ambtelijke

zich ook het recht opdragen hij

te

van den senaat,

ambten

liet hij

zich zelf opdragen,

factotum in de res publica was. Daarbij

om

liet

de nevenambten te bezetten door personen,

het bezetten van die nevenambten zooals b.v.

dit stelsel, öQ.th[^ ddarmede honunes de j^aiUc, meest vrijgelaten slaven vereerde. Zelf kon hij natuurlijk de nevenambten niet bekleeden, daarom voorzag hij daarin op de bovengenoemde wijze, en stelde

het tweede consulaat, volgde

hij

onbeduidende mannen en nullen aan, die slechts instrumenten in zijn hij hand waren en de rol van marionetten vervulden. Gevolg hiervan was, dat er maar één groot ambtenaar in het gansche rijk bestond, met de feitelijke macht in handen, n.l. hij zelf, terwijl in invloed geen ander ambtenaar met hem kon concurreeren en geen ander persoon van beteekenis kon opkomen om hem in zijn invloed te dwarsboomen. Om dit te kunnen gedaan krijgen moest Caesar uitwendig den schijn laten bestaan, dat hij niet anders dan ambtenaar was en dat het volk alleen allen invloed bezat. Daarom voerde hij den plebiscitairen regeeringsvorm in. De wetgevende macht bestond bij de comitiën; bijna alle voorstellen van aanbelang en wetten liet hij in de volksvergadering goedkeuren. Het volk bracht voor de ambten zijn keuze uit, en in schijn gaf hij aan Y volk den meest democratischen regeeringsvorm. Maar, waar de tusschenschakels wegvielen, had de groote massa tegenover hem niets te zeggen. Hij was de eenige man van beteekenis. De plebiscitaire regeeringsvorm was feitelijk maar een vertooning; het volk mocht zijn adhaesie betuigen, maar daarbij was geen sprake van eenig overwicht tegenover hem, die de macht uitoefende. Bovendien bezat Caesar als imperator ook executieve mxcM. Hst leger kree^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen