Locus de Consummatione Saeculi - pagina 126

124

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). geschiedt in de natuur, wel degelijk eene praeformatie

En Wat we

voorvalt. 3,

dit

tot

moet ook wel

is

van hetgeen geestelijk

degelijk gepredikt worden.

dusver opmerkten, was eigenlijk nog slechts inleiding op de We gaan nu eerst over tot de behandeling van

bespreking van deze paragraaf.

hare materie. Eerst moeten

we

ons dan historisch op de hoogte van de aanhangige kwestie

stellen.

De

eerste geplante kerken, die Christus beleden hebben, leefden in het onmid-

van des Heeren wederkomst. Daaruit alleen verklaart zich het verkoopen der goederen en wat we lezen in den tweeden brief van den apostel Petrus en in den tweeden brief van Paulus aan de Thessalonicensen. Men werd reeds ongeduldig over Christi wederkomst. Wat was daarvan de fout'? Dit was deze, dat daarin niet sprak een uitgaan van het hart naar de glorie dellijk besef

maar eene

Gods,

En

begeerte, een zucht

om

zelf die huitengeivone

dingen

te heieven.

ten tweede hing hiermee saam, dat de parousie des Heeren glorie zou

brengen en verlossing uit het lijden en uit den druk, waarin G-ods volk verkeerde. Vandaar, dat we reeds op de lippen der discipelen van Jezus de vraag des ongedulds vinden: „wanneer komt het dan toch?" Dus zelfs bij de apostelen komen die gedachten reeds op; wel te verstaan evenwel: vóór Jezus hemelvaart. Na zijne hemelvaart bestrijden ze zelf die gedachten en gaan zij die opiniën bij anderen tegen. 2 Petr. 3:3 s.s. „Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters

komen

zullen" enz.

nieuwsgierigheid en

De hij

apostel bestrijdt dat valsche ongeduld en die valsche

zegt vs. 7

,,de

hemelen, die nu

zijn,

en de aarde,

zijn

door hetzelfde woord als een schat weggelegd en worden ten vure bewaard tegen den

dag

des oordeels en der verderving der goddelooze menschen. Deze woorden

moeten

plastisch opgevat worden. Ze willen zeggen, dat hemel en aarde, evenals brandhout tegen den winter wordt bewaard en dus op het oogenblik ongebruikt ligt, worden weggelegd en bewaard ten vure tegen den dag des oordeels. De tegenwoordige orde van zake is derhalve ee^ie orde in-pauze. En nu zegt hij verder, dat ^q. die pauze niet moeten &ere^•e'wew naar onze menschelijke chronologie, maar naar Gods wijze van rekenen en deze is, dat „één dag bij den Heere is als duizend jaren en duizend jaren als één dag" (vs. 8). En ten tweede is die pauze als een uitvloeisel van Gods lankmoedigheid: die dag zal niet

komen, voordat het geheele getal der uitverkorenen vol zal zijn (vs. 9). En dit alles is hierom, opdat zij in heiligen wandel zouden leven (vs. 11). Deze voorstelling wordt anders, zoodra de heftige vervolging en verdrukking ophoudt. Dan meent men het in dezen xoojnos weer goed genoeg te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen