Locus de Consummatione Saeculi - pagina 448

llö

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

komt men menten en is

tot

men

en

op 3000 jaren achter ons

schriftelijke

clan

wordt

alles

wat

er

aan monu-

literatuur bestaat zoo spaarzaam, dat er bijna niets

voor eene oase staat, waarin hier en daar een klein monument,

met 't

eindelooze stilte zonder eenige stem van menschelijke taal. Vandaar dat nooit gelukt is en gelukken zal om bv. een oorzakelijk verband te krijgen

tusschen is

onze Nederlandsche

taal,

die

van den Indogermaanschen taaistam

met het Maleisch en Japaneesch, want de tusschenschakels ontVoor den grond, waaruit zij opgekomen zijn en het verband geen

afgeleid

breken.

enkel gegeven.

De

2**.

Alle

linguïstiek

neemt ten

we

zoover

voor

talen,

de geheele formatie

allen tijde een verschijnsel aan, dat bevreemdt.

ze kennen, beginnen prachtig bv.

Y Sanskriet;

zoo zuiver als glas, er hapert niets aan, er zijn zuivere

is

maar hoe verder men gaat, vallen er brokstukken van de woorden af, slijten deze en is van lieverlee onder de uitspraak de etymologische formatie, de grammatische en syntactische constructie geheel regels en alles loopt schoon door,

wanneer we het tegenwoordige Engelsch met de vroegere herkennen is. Dit is in strijd met het standpunt der literarische faculteit, want deze leert juist den voortgang inhet menschelijk leven van minder naar beter, de talen moesten dus juister, schoener en doorzichtiger worden. Vergelijkt het Engelsch met het Sanskriet, dan is er in dit laatste een rijke weelde van klare en heldere vormen, terwijl het Engelsch een Germaansche taal is, die practisch gemakkelijk in 't spreken, een groote armoede verraadt wat betreft grammatica en constructie. Men ziet die taal verloopen, talen

al

zoodat

vergelijkt

minder,

meer

dit niet te

onklaarder en onzuiverder worden, totdat ze ten laatste niet een menigte afspraakteekens, bijna gelijk een conventioneele taal

al

is als

zonder leven.

Wanneer men

de Openbaring om de linguïstiek beoefent, dan twee elkander bestrijdende verschijnselen, analogie en anomalie. Aan den eenen kant kan de analogie zich in vaste regels openbaren, aan den anderen kant doet zich anomalie voor, waarvan geen rekenschap te geven is. Wil de linguïstiek dit verklaren, dan moet ze zeggen: 3".

stuit

men

„non

liquet."

Een

tijdlang is

begrijpelijk;

tegen

buiten

in de talen op

er

gepoogd

uit de

anomala de

taal op te

bouwen. Het

is

de vogels vergissen zich niet in hun slag, de taal heeft daaren-

Waarom ?

van do taal was stem reageerde tegen de taal een storend element gekomen, maar de linguïstiek kan het niet ver-

allerlei

uitzonderingen.

't

Is of de structuur

niet aangelegd op de menschelijke stem, of die of er is

klaren.

Hoe komt dat?

Antw.

Hierdoo)-,

(/(//

de

li)/giti>;/i('L-

huitjni

<Jc

hijzo})dvrc opciihariiig

om

niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen