Locus de Consummatione Saeculi - pagina 21

19

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

De

Rationalisten lossen deze kwestie zeer gemakkelijk op door te zeggen, dat

Christus en de zijnen zich hebben vergist.

Doch voor ons, die gelooven aan van Christus en aan de infallibiliteit der apostelen, is zulk een opinie absurd. Men heeft daarom altoos gepoogd de bedoelde plaatsen zoo te exegetiseeren, dat die uitdrukkingen eigenlijk iets anders zouden beteekenen, dan er klaarblijkelijk stond. Doch daardoor werd niemand overtuigd de Godheid

en tevens de kerk belet de Eschatologie te behandelen en te belijden in overeenstemming met de duidelijke uitspraken van Christus en zijne apostelen; terwijl de vijanden der goddelijke openbaring zonder eenigen noemenswaardigen tegenstand konden besluiten tot de

fallibiliteit

der apostelen.

Wij moeten op het

feit,

dus deze kwestie goed onder de oogen zien en dan 1". letten dat de parousie in de Heilige Schrift gesteld wordt op een dies

Heere Jezus sprak zich daarover duidelijk uit b. v. in Acta 1:7; Matth. 24 36 v.v. (Deze aanhaling van Noach beteekent dit: de sluiting van een huwelijk heeft alleen plaats in de verwachting van eene toekomst. Op den dag van den zondvloed zelf huwden zij nog, vierden ze nog bruiloft dus toen zelfs vermoedden ze nog in het minst niet, dat de zondvloed komende was.) Hierbij behooren verder vele gelijkenissen, als van de wijze en dwaze maagden, waar gewezen wordt op het plotselinge van Christus' wederkomst, „als een dief in den nacht." De dief verbergt zijn komst expres. Dat is het wezen van den yiXsTivrig; het onverwachte komen des Heeren geschiedt dus expres, heeft een bedoeling. Dat een dief onverwacht komt, maakt, dat men lederen avond zijn huis sluit en allerhande voorzorgsmaatregelen neemt. Christus komt als een dief in den nacht, opdat wij allen dag dezelfde maatregelen zouden nemen, als wij nemen zouden, indien wij den dag zijner komst wisten. Hiertegenover staat een andere reeks gegevens, waardoor men op het dwaalspoor is geleid. Eenerzijds toch wordt gezegd, dat die dag onbekend is, maar aan den anderen kant worden er teekenen aangegeven, die aan de komst zoodat men den indruk ontvangt, alsof des Heeren zullen voorafgaan; men, uit die teekenen weten kan, wanneer die komst zijn zal. Hierdoor verleid verkeerde de christelijke wereld gedurig in den waan, alsof de dag van het vergaan der wereld op dag en uur kon worden aangegeven. Vooral in de Middeleeuwen verkeerde men in die meening. Eveneens in het midden en het laatst der 17 eeuw werden gedurig allerlei berekeningen gemaakt, waarbij men den ondergang der wereld b. v. in het jaar 1656, 1680, 1689, 1700 enz. stelde. Naar een tamelijk verbreid geloof der Joden zal de wereld een sabbath hebben. Ze zal dus maar 6000 jaar kunnen bestaan naar luid van Ps. 90 4: „want 1000 jaren zijn in uwe oogen als de dag van gisteren". ignota,

niet incerta. T)e

Mare. 13

:

32, 33

:

;

;

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen