Locus de Consummatione Saeculi - pagina 712

380 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). diijJickl te

als

de

vindiceeren tegenover den bisschop van Rome. keizer zich Caesar en

Duitsche

noemt,

doch

werkelijk

gee/t

deze

't Klinkt wel vreemd Augustus Romanus, Römïscher Kuiser

titel

te

kennen, dat hij geroepen

is

tot het

voeren van opperbeivind. over de volken van Europa.

De bisschop van Rome moest van zijn kant pogen de autonome velleïteiten van den keizer tegen te gaan en hierdoor de onderworpenheid van den keizer aan den bisschop van Rome handhaven. Daaruit is de strijd van de Ghibellijnen en

Welfen geboren, die eerst tot de volkomen nederlaag van den keizer

geleid heeft.

Doch

daarentegen

de keizerlijke

was de kracht der kerk uitgeput, terwijl macht weer iets meer haar eigen kracht begon te ontwikkelen. De kerkelijke macht van Rome drong op den achtergrond^ ze ging tanen en de macht van de Overheid in Duitschland won. Op deze wijze in deze worsteling

de Reformatie voorbereid.

is

Men lüijze

gevoelt nu, hoe de Römischer Kaiser in Duitschland op zeer natuurlijke lust

had.

in het

het Byzantvjnsche

rijlc

weer opnemen van de Caesaropapistische

theorie, die in

ivas ingevoerd.

Romeinsche keizers met name onder Justinianns is het Romeinsche men van Romeinsch recht dan is niet te denken aan een recht b. v. van Varro, maar aan het recht van een Christelijken staat. Daarom komen er in het Romeinsche recht bepalingen Juist onder

recht eerst tot codificatie gekomen. Spreekt

voor omtrent de verhouding tusschen Overheid en Kerk, waarbij aan de' Overeen sterk ius circa sacra is ingeruimd. Daar nu de juristen in Duitschland door lectuur van de pandecten zich in die lijn gevormd hadden, kon het

heid

anders

niet

Duitsche

Overheid

mag men

zeggen, dat in den strijd van de Ghihellijnen met de Welfen poging van den Römischen Duitschen keizer aan de orde was de Caesaropapistische idee van Byzantium ook in het Westen en Noorden

recht

eenerzijds

om

die lectuur verschafte bij de ambtenaren en juristen in het ingang aan een geheel Caesaropapistische opvatting, waarbij de als zoodanig het recht kreeg in kerkelijke zaken te beslissen. Met

of

rijk

de

van Europa in te dragen en anderzijds de weerstand van de kerk van Rome, met hand en tand zich verzette en opkwam voor de vrijheid en de zelfstandigheid van de kerk van Christus. Wanneer men de geschiedenis der Middeleeuwen doorleest, moet men daarom wel weten, aan welken kant men zijne sympathieën^'plaatst. Meestal is de sympathie aan den kant der Ghihellijnen met de Duitsche keizers en kant men zich sterk tegen G-regorius VII en de Pausen, omdat deze de macht van Rome hoog hielden. Maar onze sympathie is volstrekt niet op de hand van de Duitsche keizers, die metterdaad de onderiverping van de Kerk aan de Ov.erheid die

ivilden, de paganistische,

Caesaropapistische idee voortplantten, tenvijl het juist de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen