Locus de Consummatione Saeculi - pagina 83

81

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). Hij bracht als nieuw hierm het volgende: V. da.t in dat vagevuur alleen de gedoopten

werd een bepaald

een concrete begrenzing, het

niet alle gedoopten heen Met gaan,

hadden door hunne goede

hun

maar

iverken, dat de

kwamen;

terrein en dat

alleen diegenen

dus meer

het kreeg te

meer,

ivijl hyj

er

onder hen, die getoo7id

zaak der zaligheid hun

ter harte ging,

ernst ivas.

2".

denkbeeld

het

der

hunne worstelingen om die voor

Alzoo hooren,

suffragia

satisfactie

d. i. het ondersteunen der afgestorvenen in en loutering door de achtergeblevenen oj) aarde,

hen baden, offerden enz. wordt nu het vagevuur een bepaalde plek, ivaarin bepaalde menschen die bij hun woi'stelen en straf dragen den steun ondervinden van de

kerk op aarde. Het vagevuur

dus een deel der kerk. om voor den tusschenstaat een meer locaal begrip aan te nemen en in de voorstelling der kerk in te dragen en wel alzoo, dat men vijf Bit

nu

is

leidde er toe

receptacula

stelde-,

malorum;

a.

de yéswu als receptacidum

b.

de naQaditGog als receptaculum sanctorum;

c.

vagevuur

het

ftdelium

„

„

nondum sanctorum;

dit

tusschen

de eerste twee in; een limbus

d.

{d.

een smalle strook), ivaarin de zielen

i.

gaan der vroeg gestor-

ven, ongedoopte kinderen (limbus innocentium sive infantium);

waarin de geloovigen van het Oude Verbond zvj7i (limbus jmtrum); aan de beide kanten van het vagevuur. Toen nu de leer van het vagevuur zoo ver ontwikkeld was, kreeg zyj steun van een geheel anderen kant dan waarvan men het ^ou verwachten, n.l. door de leer van een der zeven sacramenten en wel van het sacrament der poenitentia. e.

een limbus,

deze limbi zijn

Om kerk vigen.

duidelijk te maken en ingang te doen vinden, kwam de Roomsche de onderscheiding tusschen de satisfactie van Christiis en die der gelooChristus, zoo leerde ze, had voor onze zonden voldaan, doch niet voor al dit

tot

onze zondeyi en niet voor heel het karakter der zonde, wel voor het eeuwige, doch niet voor het tijdelijke karakter der zonde. Vandaar, dat er door de biecht geschiedde tweeërlei absolutie

V.

eene

absolutie

voor

eeuwig verloren gaat:

God nog 2.

niet is herstctd,

eene

absolutie

:

het

maar,

eeuwig karakter der zonde, zoodat icijl

men

niet voor

daardoor de stoornis in onze verhouding

tot

daarom

voor het tijdelijk karakter der zonde door het opleggen van

zekere icerken als ^nissen, aalmoezen, kranken bezoeken enz.

Dit

begrip,

deze

theorie

kwam

op een zeer natuurlijke en begrijpelijke wijze 6

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen