Locus de Consummatione Saeculi - pagina 328

820 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Ons hart is vatbaar voor allerlei deelneming in het levenslot van anderen. Het heeft het vermogen ontvangen om gemeenschapsbanden te gevoalen met anderen. Zoo ook ligt in de menschelijke natuur allerlei vermogen van genie, aanleg, kunstzin enz. Jfu zagen we het herhaaldelijk, dat iemand, in wien reeds vroeg een tinteling van genie en machtige gaven des geestes vielen bespeuren, reeds vroeg ten grave daalde, voor hij tot volle ontwikkeling en ontplooiing des levens kwam. Zelfs de helft der menschen sterft voor het derde levensjaar. Schiep God dit alles en die allen dan voor niets, tevergeefs? Of zouden al die kleine kinderen, die wegsterven, dan domkoppen zijn? Al te

gaven niet uitgekomen, daarom zijn zij nog niet vernietigd. God de Heere redt den mensch, niet de ziel; de Heere heeft de icereld lief gehad met al hare verhoudingen, krachten, gaven, talenten, niet de enkele personen. Eene teleurstelling, eene mislukking, en geene èi-ACiCmaiq van Gods zijn die

schepping

zou

het

indien in het rijk der heerlijkheid al die gaven enz.

zijn,

vernietigd waren, als dat alles teloor ging en niets dan eenige wezens zouden overblijven.

God

schiep den

en gaven

mensch

tot activiteit en daartoe schiep Hij allerlei potenzen

Doch, gelijk van een boom in de lente vele bloesems afvallen, die geen innerlijke potenz hebben, zoo kan dat niet bij den mensch. Alles moet tot zijne rijke ontplooiing komen, dat is de 86è,a. Alles moet zijn einddoel bereiken, elke door God geschapen kracht, elke gave, als

alle talent,

zoovele

zaden.

moet eens strekken tot de openbaring zijner oneindige heerlijkheid.

men

dit nu toe op de persoonlijke verhoudingen tusschen man en vrouw, ouders en kinderen, broeders en zusters enz. — zoo openbaart ons de Heilige

Past

Schrift

niet,

dat de hier bestaande banden zullen geperpetueerd worden. Eer

Anders zou elk tweede huwelijk beslist ongeoorloofd en veren dat zegt de Schrift niet. Denk ook aan het antwoord, dat Jezus gaf op eene vraag, die deze kwestie aangaat. (Matth. 22 29 en 30). Maar ook: het huwelijk heeft niet anders dan een symbolisch karakter; het het

tegendeel.

boden

zijn

:

een

is

iivaz^QLov,

ziende

op

den

band,

die

er bestaat tusschen Christus

en

gemeenschap tot hare volle ontplooiing komt, daar vervalt vanzelf de andere, die symbolisch was. In dat licht moet het Hooglied beschouwd. Eerst uit dit oogpunt bezien, kan het verklaard als deel in het organisch geheel der Heilige Schrift. Het moet evenwel genomen als één geheel, dat als zoodanig eene aanduiding zijne

Bruid.

In de eeuwige zaligheid,

waar

die verbinding, die

hiervan, dat het huwelijk op aarde altijd een desideratum overlaat.

is

De Bij

het

ë&vri eindelijk vormen op aarde een zondig karakter in hunne indeeling. Babels torenbouw werden zij gespreid. Sommigen leidden daaruit af, dat

nationale

leven

daarom zondig was. Doch het

is

juist

omgekeerd: het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen