Locus de Consummatione Saeculi - pagina 680

348 CoUeg-e-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

dwijnen van den Joodschen staat, noch het opkomen van de kerk van Christus hebben hierin de minste verandering aangebracht. Komt men nu tot de tv^ee andere argumenten 2". of dan de liefde hierbij niet in 't spel is, dan moet geantvs^oord Zeer :

zeker,

maar

de liefde voor

God

is

hel eersle en hel groole gebod.

En eene

w^ereld-

sche Overheid, die eenen misdadiger, die door moord de iustitia Dei geschon-

den heeft als mensch meer liefheeft dan God, v^iens iustitia geschonden is, zou toonen de christelijke religie niet te bezitten, v^ant de Christen weet, dat

En eveneens zou het indruischen tegen de Chrisde Overheid meer liefde gevoelt voor den moordenaar, dan

de liefde tot God vooropgaat. telijke religie, als

voor

degenen,

toch

krijgen

die

we

zijn

niets

slachtoffers dreigen te worden.

kwaads doende personen,

Aan den eenen kant

die in gevaar verkeeren en

de boosdoener, die zich om zijn misdaden niet van de Overheid kan niet gelijkelijk werken, daar de objecten verschillen. Zal che liefde nu den hoogeren maatstaf aannemen, dan wordt niet de moordenaar gespaard en het slachtoffer geëxponeerd, maar

aan de andere bekommert. De

zijde

staat

liefde

omgekeerd zal de moordenaar zijne gerechte straf ondergaan. 3". Het derde argument betreft het ofsnijdeu ran de nuxjeUjkheid tol hekeer ing. Het antwoord hierop luidt, dat niet de Overheid die mogelijkheid afsnijdt, maar, dal de moordenaar dit zelf doet. Wanneer men, wetende dat men zelf ter dood gebracht zal worden, eenen moord begaat, dan heeft men voor zichzelf de mogelijkheid van bekeering in de toekomst afgesneden en 2. daar, waar men de doodstraf niet toepast, duldt

men

het juist in den privaten moordenaar, dat

heid van bekeering afsnijdt.

Op

hij

dit Pelagiaansche

voor anderen de mogelijk-

standpunt toch laat

men

den

moordenaar voortgaan met anderen het leven te ontrooven, en wanneer op dit Pelagiaansche standpunt de moordenaar bovendien nog anderen van het eeuwige leven berooft, heeft hij daardoor ook voor zichzelven alle aanspraak op het eeuwige leven verbeurd. Volgens de belijdenis der Schrift daarentegen kan geen enkele der uitverkonen sterven zonder bekeering. Wordt iemand tot de doodstraf veroordeeld, dan kan nog het tijdsverloop der rechtszitting en zijn kerker gebruikt worden

om hem

werkelijk tot bekeering te brengen.

Het argument betreffende het afsnijden van de mogelijkheid van bekeering, gaat dus geheel buiten het bestel Gods om. Doch plaatst men zich eenmaal op dit Pelagiaansche standpunt, dat iemand zichzelf kan bekeeren, dan heeft de moordenaar in zijn roekeloosheid voor zichzelf de mogelijkheid afgesneden. Trouwens zulk een moordenaar wordt eerst pas na maanden ter dood gel)racht en in 't algemeen heeft de Christelijke overheid steeds gepoogd om moordenaars in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen