Locus de Consummatione Saeculi - pagina 389

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

De bedenkingen daartegen zijn tweeërlei: 1. Wanneer we de verandering van het lichaam van een volwassen man nagaan en we meten die in zijn verbreeding en transformatie tot den dood toe,

als

en berekenen de jaarlijksche verandering, dan is het een valsche conclusie onze berekening opmakend uit het verschil in grootte tusschen het

we,

den moederschoot en den volwassen man, zouden zeggen, dat hij zijn. Het feit immers, dat de transformatie een zooveel langzamer proces doorloopt in den volwassen leeftijd, bewijst niet, dat het in de jongensjaren ook zoo en niet veel sneller was. Dit laatste wordt ook door het spraakgebruik bevestigd. Van een jongen of meisje zegt men, dat zij op zekeren leeftijd hun ,,schot krijgen." Op veertienjarigen leeftijd neemt men in groei zulk een stuk toe, dat het in geen proportie staat tot den lateren groei. Men heeft dus niet het recht om uit de snelheid van transformatie, die in een gevestigden

kind

in

1000 jaren geleden geboren moet

toestand voo7-komt, snel

gegaan

2**.

zijn

is.

te

condiideeren, dat het proces,

Uit wat nu

is,

mag men

om tot dien

toestand

niet concludeeren tot

te

geraken even

wat achter

ligt.

nergens dat de commoties en concussies gevolgen van de zelfwerkende natuurkrachten, maar dat er een ander Goddelijk agens

in de

de Heilige Schrift

leert

menschelijke ontwikkeling en in het proces der natuur heeft ingegrepen

Maakt men,

gelijk de

geologen een rekening op, die gebaseerd

is

op het na-

van de in de natuur sluimerende krachten, dan sluit men dezen Goddelijken agens uit, waaraan de Schrift juist die verandering toekent. Wie niet gelooft aan dien Goddelijken agens, kan het verhaal der Schrift niet aannemen met hem valt daarover niet verder te disputeeren. Evenmin kan een ongeloovige ons overtuigen, daar wij gelooven en op grond van de Schrift doen gelden de introductie van een Goddelijken agens in 't somatisch en psychisch proces, die uit den aard der zaak de macht heeft om elke transformatie te doen tot stand komen in een moment des tij ds. Vraagt men nu, van welken aard die werkingen zijn, dan merkt men allereerst ook stuitende werkingen op. Wanneer de vloek onmiddellijk zonder stuiting, had doorgewerkt, dan zou terstond na het Paradijs gebeurd zijn, wat nu komen zal hvj de parousie nml., dat t« öToix,ela xavoovfteva XvS^ijdeTai. Wat in de Openbaringen en in de eschatologische reden van Jezus omtrent het lot en de toekomst der aarde vermeld wordt, is uitwerking van den vloek, doch de doorwerking -is gestuit en ingetoomd. Daarom is er slechts een commotie geweest, bleef er een aardbodem met in zich sluimerende krachten over als eene groote daad van Gratia Communis. In de tweede plaats maakte God het aardrijk op allerlei wijze geschikt voor de tweede menschelijke ontwikkeling. We wijzen slechts op één punt, om ons tuurlijk proces

;

niei te zeer

met geologische

quaesties bezig te houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen