Locus de Consummatione Saeculi - pagina 660

328 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). Dit geheel

omdat

onzinnig

en

al

tvanneer

we

de lex

humana

oj)

de lex de eigenlijke verhouding van de Overheid

bij

besturende

de

vermoeden, alsof de trias jmlitica door ons bedoeld werd, ivordt

afgesneden,

macht

daalt het veel te veel in détails

den voorgrond tot

af.

God

stellen,

uitkomt.

Immers

uit

Bij

Gods

"Woord is niet aan te toonen, de quaestie van een bedrijfs- beroeps- en vermogensbelasting. De wetgevende macht daarvoor laat zich niet eens uit Gods Woord afleiden, veel minder de wijze, waarop die belasting moet uitgevoerd b.

V.

of

men

de biljetten aan huis zal laten bezorgen, of dat

men

ze

moet

afhalen, of er controleurs zullen aangesteld worden, die op de belasting zullen

toezien enz.

Een rechter moet naar waarheid door getuigenverhoor onderzoeken, wat er is. Is dat geschied, dan moet hij in de wetboeken opslaan, welke straf er op staat en datgene, wat er staat, ten uitvoer brengen. Heeft iemand opzettelijk en met voorbedachten rade eenen moord begaan, dan heeft zulk een persoon volgens Gods Woord den dood verdiend, doch de rechter heeft alleen met de strafwet te maken, hij mag in ons land niet ter dood veroordeelen. Noch bij de besturende, noch bij de rechterlijke macht komt dus de band aan God uit. En dit is juist het punt, waar het op aankomt. Een rechter kan wel naar zijn consciëntie te werk gaan, maar hij kan de wet niet wetenschappelijk ontleden. Dit geschiedt wel bij de wetgeving, want dan worden er door menschen bepalingen gemaakt, die allen in het land zullen binden. Nu komt de vraag aan de orde, of het den koning vrijstaat de wetten te maken, zooals hij lüil? Zoo ja, dan is de Overheid geen dienaresse Gods, dan is ze autonoom en handelt ze pro libitu. Neen, zegt men, de koning moet wetten maken, zooals de onderdanen die willen. Dit kan ook niet, omdat ook dan de Overheid geen dienaresse Gods, maar dienares van het volk is. Waar de Overheid dienares Gods is, daar kan de wetgeving principieel nooit werkelijk geschied

dan de vraag, hoe zou God, indien hij het Zelf deed, alles in begrip van ivetgeving is de vraag: „hoe zou God, indien Hij rechtstreeks eene wet voor Nederland zou maken, het dan in de

iets

de

anders

zijn

wet voorschrijven. Het

wet schrijven?

De Overheid mag in de ivet nooit anders dan Gods wil zoeken te openbaren. Doet ze dit niet, en brengt ze het volk niet onder den wil Gods, dan is zij geen dienaresse Gods meer, maar komt ze tegen God in opstand. Om dit uit te drukken is in de § gezegd, dat de lex humana niet enkel complex van leges is, maar dat ze als lex humana ook rusten moet op de lex divina. De lex divina is het, complex van de ordinantiën Gods, die ons bekend zijn. Er bestaat een wilsopenbaring Gods omtrent het samenleven van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen