Locus de Consummatione Saeculi - pagina 298

296

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). en

van den tegenkant uitgedrukt

in

Rom.

8

:

18 vv.

De

val

van den mensch

brengt den vloek en de vloek maakt, dat de natuur in plaats van een paradijs-

vorm

te

hebben, nu haar karakter vindt in de doornen en distelen. Zoo ook

gaat het omgekeerd naar luid van:

Rom.

8

:

18 vv. de wereld deelt

VS. 18 slq

baard

cf.

komt ook

Tjiiccg,

VS. 19, 20.

in de wederoprichting

van den mensch.

rniiv,

aTto^agado^ia

ï]

mede

eene heerlijkheid hun als toeschouwers geopenAls de èlev&sgïa trjg <ïó|rjs tav xé'nvav rov @sov komt, dan

niet iv

trjg

yiziasmg

(vs.

21

en

19).

De

glorificatio

mundi

dus in onmiddellijk verband met de glorificatie van de kinderen Gods. Want (vs. 20) de wereld ligt onder den vloek om den mensch en daarom is er, waai' de mensch gered is, ook voor de wereld hoop op redding en herstel (vs. 21). VS. 22—25. Wi] hebben ééne ziel en twee lichamen t. w. ons aóficc en den

staat

KÓciMog.

Onze

en eveneens

ziel is is

lotgemeen met beide, èn met ons

aaficc,

èn met den

KÓafiog-,

èn ook met den KÓafiog. wij hopen, dat ook eens ons

ons aêiia lotgemeen èn met onze

ipvxi^,

Nu zijn wij „in hope zalig" geworden, d. w. z. lichaam verheerlijkt zal worden. Doch, evenals wij nu hopen op de verheerlijking van ons lichaam, evenzoo „zucht het gansche schepsel te zamen" 7net ons, „en is als in barensnood tot nu toe te zamen" met ons, wijl de Kziatg, de KÓofiog, met ons lotgemeen, wacht op hare glorificatio, die staat te komen met onze

vio%'S<j{a

cl.

i.

?'/

a.itolvxQcoGig

Tov ocóncczog

r}(iav.

van den HÓanog is reeds in hot Oude Verbond voorzegd Jesaja 11:6 vv. waar een toestand wordt geschetst, die geheel beantwoordt aan dien van het paradijs. Zulk eene

diógd'coaig

Hieruit volgt

:

:

moet ondergaan; moet

1.

dat deze wereld dus

2**.

dat deze wereld daarna hernieuwd

nieuwe

yi6a(iog

te voorschijn treden, dat er

een

moet geboren worden.

Vandaar, dat de Heilige Schrift spreekt van een ondergaan, een voorbijgaan van hemel en aarde. Dit bracht tot dwaling. Maar toch behoeft dat niet te verwonderen. Het is ermee als met de waarachtige bekeering des menschen, die immers ook uit twee stukken bestaat, t. w. 1. de afsterving van den ouden mensch; 2. de opstanding van den nieuwen mensch. Opstanding veronderstelt altijd voorafgaanden dood. Deze xdcrfto? vioet ondergaan, moet sterven, wil ze in nieuwe gedaante kunnen opstaan. Psalm 102 26 en 27. Vs. 27 maakt het geheel duidelijk, wat met dien ondergang van hemel en aarde bedoeld is: „die zullen vergaan" d. i. „Gij zult ze veranderen als een gewaad." (Onze berijming is geheel verkeerd, ratio:

:

nalistisch getint.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen