Locus de Consummatione Saeculi - pagina 117

115

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Openb. 14:13. De woorden MaxdQioiotvsnQoloièv KvQÜpaTtod'viqGy.ovTsgdTiccQti

worden

dikwijls in predikatiën, graftoespraken enz. gebruikt,

Men

doch verkeerd

vat deze uitdrukking dan zóó op, alsof ze wilde zeggen:

„van van nu af aan". Doch dit is geheel verkeerd. Dat dn'ccQTL ziet op het moment van den tijd, waarin deze woorden werden gesproken. En dat kan niet anders zijn dan dit dat degenen, die vroeger vóór de hemelvaart van Christus zijn gestorven, in de Scheool bleven en nog niet die mate van gelukzaligheid deelachtig waren als degenen, die na Christi hemelvaart verscheiden. Het komt dus wel ongeveer op hetzelfde neer, maar het moment van dat dnccgzi, wordt verkeerd begrepen. Dat moment is de hemelvaart van Christus. En wat staat hier nu verder? Dit, dat de ytónoi van het leven niet meegaan naar de overzijde van het graf. Derhalve: 1". daar zullen geen wnot meer zijn; 2". daar zal een uitrusten van die kótiol zijn {i'va dvanavawvrcci. ex

verstaan.

het oogenblik

dat

af,

sterven,

zij

:

tav KÓncov

ccvrav).

En dan:

Tci

öh Bgya avzcöv ccKoXov&et (isr

avxcöv.

yag sgya. Daarmee valt dus de voorstelling, alsof ze daar nog werken zouden. De sQycc die zij in het oordeel noodig hebben, waarover het oordeel zal gaan, gaan van de aarde met hen mee en blijven met hen Tischendorf heeft de lezing:

bewaard. Dit toont het

Tevens

yccQ

ra

duidelijk aan.

voort de Gereformeerde graf beschouwing, die uitkomt in de wijze van begraven. Bij ons is het graf nooit beschouwd als eene gewijde hieruit

vloeit

plaats,

waarom

komen

alleen

er te

dan ook geen lijkdiensten pas

bij

de

leer,

bij

behooren noch passen. Deze

dat er voor de gestorvenen nog iets zou

kunnen gedaan worden. Wel kan de een den ander een woord van vertroosting maar de G-ereformeerde belijdenis laat geen lofspraak op de gestorvenen toe; evenmin eene wijding of heiliging der gestorvenen. Wat de doode

toespreken,

tijdens zijn leven deed, verrichtte hij als rentmeester zijns Heeren.

Maar ook wat aangaat de bezorging van het graf zelf. In Roomsche en Luthersche landen richt men allerlei monumenten, zuilen op en bloembedden aan.' Men maakt daar een geheele culte van het graf. De Gereformeerde belijdenis

daarentegen eischt een akker des doods, die het stempel des doods

met een naakt graf. Het graf mag niet liefelijk gemaakt worden, het moet blijven eene stemme des doods. III. De dusgenaamde conditioneele onsterfelijkheid is eene theorie, die in

draagt

jaren vooral in Engeland weer is opgekomen, naar Frankrijk is overgebracht en in ons land een tolk heeft gevonden in Dr. Jonker van Rotterdam. Het is eene oude ketterij. Het is deze, dat de ziel niet per se itmnofialitas in

latere

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen