Locus de Consummatione Saeculi - pagina 59

57

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). Valt

3.

van

de

beslissing

In onze kringen

met den dood

is

over eeuwige zaligheid of rampzaligheid

aan

deze zijde

het graf, in dit leven?

Pred. 11

3.

:

pericoop vs.

Tot

1—8

is

dit bijna

geen vraag meer. Het staat vast

gevallen. Gfewoonlijk beroept

men

recht verstand van dit vers. dienen

in te zien.

Het

—

2« gedeelte

daarvan

:

de beslissing

zich op:

is

we even

de geheele

het duidelijkst; vs. 4,,v^ie

weer wacht, tot het volkomen naar zijn zin wolken ziet, die zal niet maaien", die krijgt niets. De reden, waarom men niet zelf alles berekenen moet, is, dat men deze dingen niet weet, ze zijn in Gods hand. Daarom niet berekenen. Wel kunt ge door empirie er eenige kennis van opdoen, maar met deze experimenteele kennis hebt ge dan ook te woekeren en verder hebt ge eenop den wind acht geeft"

—

is

op

't

„die zal niet zaaien en wie op de

voudig

uw

plicht te doen en niet op eigen redeneering te drijven.

Gelukkig den impetus van het leven zelf,' welke den stoot tot werken moet geven (vs. 5 — 8.) Dit is de hoofdgedachte van het 2^ gedeelte dezer pericoop en deze zelfde gedachte nu, hier toegepast op den arbeid, wordt in het 1^ deel der pericoop toegepast op de weldadigheid. „Werp uw brood uit op het water" (vs. 1), werp het in den stroom van menschelijke ellende, „want gij zult het vinden na vele dagen" — misschien komt er nog eens een keer in uw leven, vervalt gij ook nog eens tot armoede, dan zult gij ook bij anderen brood vinden. „Geef een deel aan zeven, ja ook aan acht; want gij weet niet; wat kwaad op de aarde wezen zal", d. i. wees niet al te precies in het berekenen uwer weldadigheid. En dan komt vs. 3 met een beeld, ontleend aan de wolken en aan den val van den boom. hij,

die drijft op

—

Nu

is

tweeërlei mogelijk:

woorden „als de wolken vol geworden zijn, zoo storten zij piasregen uit op de aarde" eene paraenetische beeldspraak zijn gij zijt eene volle wolk; welnu, doe als de wolken, die niet vragen, waar zij hun regen uit1.

dat de

:

ook gij uit op het land, onverschillig op wie, want ook de Heere boezen en goeden en laat zijne zon opgaan over rechtvaardigen en onrechtvaardigen; terwijl dan de woorden: „en als de boom naar het zuiden, of als hij naar het noorden valt, in de plaats, waar de boom valt, daar zal hij wezen" een parallel kunnen zijn van vs, 2 b en beteekenen storten, stort

regent

over

:

nu nog

aan een boom, die staat, gij hebt nog eer, rijkdom, overvloed; maar gij weet niet, wat kwaad over u komen kan, de boom kan vallen en dan blijft hij liggen, zooals hij ligt; gij kunt plotseling van uw eer, uw rijkdom, uw overvloed beroofd worden. 2". Én de wolken én de boom zijn onderworpen aan de richting en de gij

zijt

gelijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen