Locus de Consummatione Saeculi - pagina 37

85 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). aarde terug te voeren. Wij hebben hier de gedachte aan zelfmoord, die door het geheele boek Job loopt; want aan zelfmoord ligt altijd een dergelijke overlegging ten grondslag. VS. 6

:

een

dagiooner

moet wel hard zwoegen en

slaven,

maar

hij

heeft

toch telkens eene verpoozing, een ruste in den nacht.

7—10:

VS. is:

hij

hij

bij

Twee dingen 1".

Job

den afgehouwen boom kan men altijd nog aanwijzen, waar maar de gestorven menseh heeft dat niet.

heeft nog een uhl,

dus:

verlangt

naar

2**.

dat

dat Gij mij eene bepaling steldet."

God hem daar van

lijden

zijn

zou verlossen vs. 13 „totdat

dat Gij mijner gedachtig waart" en dat

toorn zich afkeerde;

dan terug zou roepen

menseh weer kon leven

om

„och of Gij

Scheool als eene wijkplaats vs 13:

de

mij in het graf verstaakt

(vs.

15).

(vs.

14),

Als dat

maar waar was,

dan zou

hij

uw

God hem

dat een gestorven

verder wel weer

moed hebben

te aanvaarden.

den strijd Job leefde dus de overtuiging: ga ik in de Scheool, dan kom ik niet terug, dan moet ik er blijven; en volgens vs. 12 is bij hem niet de besliste gedachte aan een voortbestaan op eene andere plaats dan de Scheool. Alles gaat daarheen en blijft er „totdat de hemelen niet meer zijn. zullen zij niet op waken", waarin dus wel ligt aangegeven de gedachte: hoewel er nooit meer een terugkeeren zal zijn naar de oude aarde, toch komt er eenmaal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, dan zullen ze wel opwaken. 22 weer hetzelfde; aan terugkeer naar de aarde is geen denken. Job 16 In verband hiermee dient opgemerkt, dat bij Israël de wensch om lang te leven sterk gold (cf. 't 5 gebod;. Hier op aarde is een leven van geluk, in de Scheool verzinkt men in een akelig schimmenleven en daarvandaan komt Bij

:

men

niet terug; totdat de

Hoe langer men dus

hemelen zullen

zijn voorbijgegaan, blijft

men

daar.

Vandaar dat in de chokmatische litteratuur gedurig een zekere samenhang wordt gevonden tusschen een plotselingen dood en goddeloosheid, waar tegenover dan een lang, godzalig leven wordt gesteld (Ps. 73 18, 19, 20). In dezen zin is ook te verstaan Numeri 23 10. „Mijne ziele sterve den dood der oprechten en mijn uiterste zij gelijk het zijne!" Het is de wensch om als Jakob na oud en des levens zat geworden te zijn, kalm en rustig op het bed te mogen sterven; Jakobs sterven was het model van een heerlijk doodsbed. Als wij nu dit resultaat stellen tegenover dat andere, dat, naar we zagen, op eene heele reeks van Schriftuurplaatsen steunt n.l. dat de diepste smart over de Scheool hierin bestaat, dat men daar God niet loven kan — dan is hier eene schiinV)are tegenstrijdigheid, welke dient te worden weggenomen,. hier leeft, des te korter duurt de Scheool.

:

:

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen