Locus de Consummatione Saeculi - pagina 79

77

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

van over, tot een algeheele breking komt het nooit. Hij vergelijkt sterken, dikken gouddraad, die al maar w^ordt uitgerekt, al dunner een het bij wordt; alleen maar: een ragje moet er blijven. Anderen slaan een kloeken v^eg in, zijn meer consequent en dat is dan ook maar beter. Of ik de draad wat fijner of wat grover neem, dat komt er niet nog

iets

maar, of we een proces houden en daarmede de transcendentwe beslist zulk een proces afwijzen en de opstanding uit de dooden belijden als eene daad van de almacht Gods. Beek heeft hetzelfde denkbeeld op eene andere manier. Hij zeide: het rapport, dat tusschen ziel en lichaam blijft bestaan, is evenals dat, wat gevonden op aan. De vraag

is

intredende daad Gods loochenen; ofwel, dat

wordt tusschen een schroef en een moer,

die,

van elkaar afgedraaid,

om elkaar

blijven roepen.

Volkomen waar: de haar lichaam en het

is

ziel

in

den staat harer afscheiding

blijft

roepen

om

inderdaad eene groote leemte in onze Gereformeerde

zij de ziel van den afgestorvene zich voorstellen buiten hebbende aan niets gebrek. Dit is eene loochening van eene der grondwaarheden der Heilige Schrift n.L, dat God ziel en lichaam schiep. In den staat der gescheidenheid heeft het oa^a de ipvxiï niet en dit kan niet anders dan een gemis zijn. Moeielijker daarentegen viel het Beek aan te toonen, hoe het lichaam naar de ziel verlangde. Hij zei: het lichaam streefde er altijd naar met de ziel vereenigd te worden; „corpus, qiiod tendit in animam", iets, wat we ons onmo-

Dogmatieken, alle

gelijk

gemis,

dat

als

kunnen

voorstellen.

Rinck heeft aan dit gemis van de ziel toegevoegd, dat de ziel herinnering van haar eigen lichaam heeft, het lichaam in herinnering met zich draagt. Doch al deze voorstellingen dragen geen objectief, maar een subjectief karakter men komt er niet verder mee het zijn veronderstellingen van subjectieve gewaarwordingen der ipvxv- — 2. Toch is deze kwestie eene kwestie van gewicht en wel om de kwestie der doodenbezweringen. Een ziel zou n.l. het vermogen bezitten om, nadat ze uit het lichaam uitgetreden was, weer in het lichaam in te gaan, zich weer met het lichaam te vereenigen en met het lichaam voor den dag te komen. Men beriep zich hiervoor op 1 Kon. 17 13 34 21 2 Kon. 4 21 op de opwekkingen van dooden, waarvan het Nieuwe Testament spreekt, vooral op die van Lazarus eveneens op 1 Sam. 28, de verschijning van Samuel aan Saul op Luk. 16 19, het feit, dat Lazarus en de rijke man elkaai' herkennen; en eindelijk op de verschijning van Mozes en Elia op den Thabor. Op grond hiervan heeft men verscheidene conclusies gebouwd: a. de grofste: de verschijning van spoken; ;

;

:

;

:

;

:

;

:

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen