Locus de Consummatione Saeculi - pagina 269

267 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

aan de uitdrukking „buitenste duisternis"; deze kon eeuwig in hunne ziel verkeerden. De eschatologische rede des Heeren van Matth. 24 zegt ons dan ook, dat, als de Zoon des menschen v^ederkomt, allen van de vier hoeken der aarde zullen komen en vergaderd worden voor Hem en dat Hij dan de bokken van

heerlijkheid.

Denk

b,

v.

niet gebruikt, als de verlorenen

de schapen scheiden zal en eerst na het oordeel gaan zij uit elkaar, als de Heere tot wie Hem niet gediend hebben, zeggen zal: „Gaat weg van Mij in het eeuwige vuur, dat den duivel en zijnen engelen bereid is." Geloovigen en ongeloovigen worden dus op dezelfde manier behandeld. In de gelijkenis van het onkruid en de tarwe stellen de stengels van het onkruid personen, menschen voor; en als de dag des oogstes gekomen is, worden de engelen uitgezonden om de kinderen van den booze te verbranden en de goede schoven bijeen te dragen en binnen te brengen. Ook deze beeldspraak mist ten eenenmale zin en beteekenis, als er geen sprake was voor de boozen en goddeloozen van eene opstanding des vleesches. Ook mag geene exceptie gemaakt voor diegenen, die op het oogenblik van de wederkomst des Heeren nog leven zullen. Want dan zullen de goddeloozen met den adem zijns raonds verdaan worden. De ongeloovigen zullen dan dus niet in een oogenblik veranderd

vigen.

De wederkomst

worden, maar alleen en uitsluitend de geloohebben den dood voor alle

zal allereerst ten gevolge

dan nog levende ongeloovigen; alleen de geloovigen worden in een punt des tijds veranderd, nadat de ongeloovigen reeds in de combustie zijn omgekomen. 2. Hoe moeten tve ons deze opstanding denken? Er worden in de Heilige Schrift ook ten opzichte van den mensch zoowel actieve als passieve uitdrukkingen gebezigd, evenals van den Heere Christus gezegd wordt, èn van een

Hij avéaxri en nysQ^ri

dat

;

er is sprake èn

van eene

avaaxacis

èytLQSG^ai'.

Dit feit heeft zelf medeioerkt

verleid tot de meening, dat ook de

sommige theologen bij

zijne

opstanding

;

mensch

dat de dvaoxuGiq dus deels eene daad Gods,

van den mensch zou zijn, een synergisme in de opstanwordt dan aldus toegelicht, dat de geloovige ziel eene synergisme ding. Dit op het begraven lichaam, een invloed, die verklaard uitoefent macht zekere uit de geloofsmacht. voortkomende als moet Doch deze verklaring zou alleen dan doorgaan, als het woord ccvaataaig uitsluitend van de geloovigen en nooit van de ongeloovigen gebezigd werd, hetgeen toch wel het geval is, gelijk we zagen o. a. in Joh. 5. Dewijl dus het begrip van avaati^vai promiscue gebruikt wordt, schiet elke verklaring deels een eigen daad

tekort, die_hier iets uit het geloof wil deduceeren.

Hoe hebben

we dan

die actieve en passieve uitdrukkingen te verstaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen