Locus de Consummatione Saeculi - pagina 393

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

hebben dus niet alleen de priesterlijke bediening om uit te lokken sympathie en tot verzachting van dat pijnlijk lijden, maar ze dragen dit lijden als een getuigenis van Godswege. Daarmede echter wordt 't feit niet weggenomen, dat veelal die abnormale verschijningen atavisHsche gevolgen van zonde zijn. In de bei'gstreken kan men er zeker van zijn, dat in de eene vallei, waar het slecht staat met het zedevele van die ongelukkige verschijningen voorkomen daarentegen liik leven, in de andere vallei, waar het zedelijk leven een hooger toppunt bereikte, niet. lukkigen tot

;

Dat men dit in bergstreken zoo goed kan nagaan, ligt hieraan, dat de menschen daar meer op een bepaalde plek blijven wonen, zoodat atavisme beter kan plaats hebben. Dat dit alles geschiedt ter verheerlijking Gods, wordt door Christus uitgesproken in Joh. 9

:

3.

hiermee de werking van Gratia Communis op het somatisch leven afgehandeld, thans gaan we over tot de bespreking van: B. De iverking der Gratia Communis ojj 't psychisch leven van den rnensch. 1. Negatieve werkingen. Op dit terrein is door onze oude Theologen meer gewerkt. Art. 14 van de Confessie: „En in alle zijne wegen goddeloos, verkeerd en verdorven geworden zijnde, heeft hij verloren al zijn uitnemende gaven, die hij van God ontvangen had, en heeft niet anders overig behouden dan kleine overblijfselen derzelve. Deze Is

woorden bevatten een schijnbare gaven verloren en toch nog kleine

tegenstrijdigheid. overblijfselen

De mensch

behouden,

heeft al zijn

(rudera, scintillae).

is alleen te verklaren op het standpunt, dat men de Gratia Communis en hare stuiting erkent. We moeten 't ons niet voorstellen, alsof de zonde den mensch niet alles ontneemt; ze doet dit wel, maar de Gratia Communis is

Dit

het,

die

tusschenbeide

treedt

toch

bezat

hij

in

het doorgaand vernielingsproces van zijn

Kant gadeslaan, dan kunnen we zijn uitnemende gaven hem ontnomen waren. Denkkracht gansch uitnemende mate. Tusschen Kant en een idioot

psychisch leven te stuiten. niet zeggen, dat al

om

Wanneer we

bv.

we een krankzinnigengesticht binnen, dan van den mensch wordt, indien de uitnemende gaven van het helder bewustzijn hem ontnomen worden, en gevoelen we, dat, waar wij elkander opbouwen in kennis, toch niet al onze uitnemende gaven verloren

bestaat een groot verschil. Treden

wat

zien

we,

zijn,

anders

er

toch

zou het menschelijk bewustzijn één en

al

krankzinnigheid

zonde principieel en ideëel de strekking en neiging om die uitnemende gaven in den mensch te vernietigen. Is dit waar, dan is de zonde of niet absoluut in den mensch gekomen of wel, welk laatste onze Geref.

en razernij

zijn.

Toch

heeft de

vaderen steeds beleden. heeft

(Wij zijn in zonde ontvangen en geboren).

God door Gratia Communis deze gaven, wel

niet

Evenwel

volkomen, zooals

bij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen