Locus de Consummatione Saeculi - pagina 85

88

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Zoo vonden Petrus Lomhardus en Thomas Aquinas de voorstelling een locus met een vuur, waarin men gepijnigd werd voor de onverzoende zonde; deze voorstelling was in de 12^ en 13« eeuw algemeen. Nu werd de theorie van de onverzoende zonde hoofdzaak en op tweeërlei wijze oefende zij invloed op de leer van het purgatorium: P. ieder, die sterft — dus werd betoogd — houdt onverzoende zonde over (de sancti uitgezonderd). Immers vlak voor zijn dood bedrijft hij nog zonde. De absolutie voor het eeuwig karakter dier laatste zonde verkrijgt hij bij het laatste oliesel en de laatste poenitentie; maar de satisfactie van het tijdelijk karakter dier laatste zonde vóór den dood kan hii niet meer volbrengen, want daartoe kan hij geene opera meer doen. Zoo volgt dus uit deze opvatting der poenitentie de noodzakelijkheid van het purgatorium. 2'^. er waren niet alleen peccata commissa, maar ook peccata omissionis (b. V. ik zondig, zoo ik nalaat iemand tegen doodsgevaar te beschermen). In het sacrament van de biecht of der poenitentie, konden deze peccata omissionis nooit afgedaan worden; eenvoudig, omdat de zonden van nalatigheid onmogelijk kunnen worden opgenoemd. Daardoor bleef er dus altijd eene reeks peccata omissionis als onverzoend over. En ook daarvoor werd het purgatorium aangewezen. :

conscriptus, een purgatorium

Na Petrus Lombardus was het Thomas Aquinas, die de leer van het vagevuur in dezen zin met veel klem en door de macht van zijn talent heeft aangedrongen. Hij nu stelde het zoo voor, dat de een meer, de ander minder vatbaarheid voor het vuur bezat en dat men ook naar die mate meer of minder leed; terwijl dan de mate van vatbaarheid weer afhing van het aantal bona opera, die men op aarde had gedaan. Zoo bleef het de leer der kerk tot op de Reformatie, toen uit die voorstellinowas geschied langs den volgenden gedachten gang: kan een particulier voor een gestorvene een suffragium doen, dan kan ook de kerk dit doen in de mis moet dan de intentie van den priester op een bepaalden gestorvene gericht worden; daartoe kan ik den priester bewegen door te toonen, dat ik wat voor de kerk over heb, door het brengen van geschenken. Maar omgekeerd kan nu ook de kerk trachten die actie in de ziel op te wekken en vandaar het te koop aanbieden van aflaten. Toen nu de Protestantsche kerken deze heele leer op zij wierpen, moest de

de aflaathandel gevolgd was. Dit

-

;

Roomsche kerk

er wel toe

komen

zich over de kwestie uit te spreken en dat van Trente in de 25ste sessie in het Decretum de Purgatorio. Daarin wordt niet gehandeld over de vraag of er een ignis corporeus is of niet. Dat werd in het midden gelaten. Wel werd geconstateerd, dat er een purgatorium is en dat daarin alleen zijn de animae fidelium en dat deze kunnen

geschiedde

op

het

Concilie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen