Locus de Consummatione Saeculi - pagina 45

43 Colleg-e-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

kan

"•JV

bij

dezen

geplaagde geen zin liebben, als wij het spiritualistisch

opvatten. Het heeft alleen beteekenis

mist

en nu in de overtuiging

leeft,

bij

den melaatsche, die vleesch en oogen

dat, als G-od over

hem

opstaat,

hij

weer

„van uit zijn vleesch" d. i. met vleesch bekleed en met zijne oo^'en God zien zal. Daarop wijst ook het meervoud INT; er is geen sprake van een geestelijk zien, spiritualiter,

met

^^

zeer plastisch, „mijne oogen zullen

kan genomen

Ifii^) dit

er onder

maar

worden verstaan

en

of

in

tegenstelling

met

hem

„ani"

zien", reëel dus.

en

dan moeten

„zijne tegenstanders, zijne vrienden"; of in

dan wil het zeggen:

„ik zal G-od zien

bij

mij staande,

verband

aan mijn

kant en niet als iemand, die mij vreemd is." Dit laatste is waarschijnlijk, daar "1i in het enkelvoud staat en „vrienden" meervoud is en bovendien, wijl deze

toch

het op

moeilijk als

God,

hem vreemd

dan verklaart

zijnde

het tegelijk

kunnen worden beschouwd. Slaat

dat

'h

en wil dus zeggen, dat God

niet aan hem vreemd zal houden, maar hem verschijnen zal als een bekende ten gunste van hem. „Mijne nieren verlangen zeer in mijnen schoot" hij vergaat van verlangen, van heimwee naar dat oogenblik. Deze plaats is alzoo van groot gewicht om de vingerwijzing, die zij ons geeft aangaande de Oud-Testamentische openbaring over de Eschatalogie, en ook voor de Openbaring zelf als zoodanig. Er is namelijk eene mechanische opvatting van de Openbaring, die het voorstelt, alsof een mensch zoo maar een boodschap van God ontving, zonder te rekenen met de omstandigheden, waaronder de mensch ze ontvangt. Dat zou niet veel zijn. Maar er is ook eene organische beschouwing, die op de geboorte der Openbaring wijst en aantoont, hoe de Openbaring als het ware geboord is in het wezen van den mensch, hoe er lijden over hem is gebracht, hoe dus eerst den mensch de gesteldheid is ingeschapen, die hem rijp en ontvankelijk maakte voor de Openbaring. Het geloof aan de onsterfelijkheid, aan de wederopstanding des vleesches, dat wij in deze merkwaardige plaats uit het boek Job vinden, wordt hier uitgepei'st uit het diepste lijden en de grootste ellende, uit het hart van den man, die geworden is als een lijk. In Gap. 20 zien we, dat Zofar in zijne repliek Jobs betuiging zonder eenige verwondering, alsof Job dwaaslieden zou gezegd hebben, aanneemt. Hij vindt er niets in, dat hem vreemd is, maar zegt alleen, dat dit voor een godzalige geldt en niet voor een zondaar als Job is. Job moet dus zelf maar toezien, of hij er deel aan heeft. De Openbaring, aan Job geschonken, maakte alzoo op den kring zijner vrienden geen vreemde indrukken; oolv daar was

zich

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen