E voto Dordraceno - pagina 19

ZONDAG

HOOFDSTUK

I.

II.

weg is. En nu komt tot dien mensch hem de wetenschap van zeer aanzienlijke aanbrengt met de verzekering, dat ze hem toebehooren.

rekent, en al rekenende merkt, dat hij

angst een ander, die

zijn

in

schatten

Dit nu troost hem.

Niet nog de schat

zelf,

maar de wetenschap van dien

schat,

zijn

in

wat

hem

En zoo heeft de onderwijzer een luisterend oor bekomen. Wie er zoo aan toe is, die rust niet, eer men hem alles van

dien

bewustzijn als de wetenschap van zijn schat

ingedragen,

is

troosten komt.

reddenden schat heeft verhaald.

TWEEDE HOOFDSTUK. Het wij

In de

om

noopt

te te

tweede plaats ons

leven

zij

zij

zijn

dan dat

wij leven, tietzij dat wij sterven,

ROM.

des Heer en.

14

:

7.

opgemerkt, hoe de Catechismus ons aanstonds

en heel ons aanzijn op

te

vatten als één gefieel.

Onze zin neigt altoos om te deelen; om het leven van de ziel apart nemen en apart het leven van het lichaam; nu alvast voor dit leven zorgen en eerst later voor ons leven hiernamaals. Zoo snijden we elk

verband door. Men zorgt voor het lichaam zonder op de nooden van zijn ziel bedacht te zijn, of ook men is bedacht op zijn eeuwig heil, maar onder verwaarloozing van de eischen des stoffelijken levens. wat bijeen hoort, en komt daardoor ongemerkt tot een veel listisch

opnemen van

het

opvatten van de zake der

En

hiertegen nu

is

het,

aardsche leven en een veel

te

Men te

spiritualistisch

ziel.

dat onze Catechismus terstond reeds door zijn

eerste vraag protest indient. Zulk een onnatuurlijke scheiding

En daarom vraagt

hij

splitst

materia-

aanstonds:

„Wat

is

uw

mag

eenige troost, beide

niet.

in

fiet

leven en sterven?" en laat er op antwoorden: „Dit, dat ik met lichaam

en

ziel

beide in het leven en sterven, niet mijn,

maar mijns getrouwen

Zaligmakers Jezus Christus eigen ben." Hij neemt Gods kind dus zooals het is en bestaat, en als menscfi naar den vollen omvang zijner nooden, voor hem treedt. We zijn nu eenmaal geen schimmen en geen zielen, maar levende wezens met een lichaam, dat ons gemeenschap geeft aan de zichtbare wereld, en met een die ons in

verband

stelt

met de onzichtbare dingen. En

evenzoo.

we

ziel,

leven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen