E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 391

XXXII. HOOFDSTUK IX.

ZOND.

valsche

op

redeneerd

gronden.

dan de valsche rust van wie

Te

zijner

ziele,

vrede, vrede roept, en zie daar is geen vrede.

met

doorbreken

schepselen"

Duizendnlaal beter een onrust der

God de Heere dan ook

zal

tijd

393

helderder

in elk een in

licht

van

„nieuwe

zijn

bewustzijn

het

en

met krachtiger aandrift in den wil, en zal hun zekerheid geven. Alleen maar in u moet dorst naar die zekerheid zyn; ge moet om die geloofs-

uw God aanroepen en het moet duidelijk blijken uit den ernst uw spreken en van uw wandel, dat in u niet de duivelsche smaak om lust in uw onvastheid, lust vooral in het klagen over uw geslin-

zekerheid

van is,

;

gerden toestand

te

hebben.

De derde prikkel

werken

waardoor de

eindelijk,

wordt verscherpt,

in ons

lust tot het

doen van goede

in de kracht, die onze goede

ligt

werken

kunnen uitoefenen op de ongeloovigen. De heilige apostel Petrus wees hierop

vrouwen der toenmalige kerken, toen

de

mannen

onderdanig,

2ij zullen

niet

Er

mis.

Men

nooit uit afgeleid,

Zoo wil

allerlei

men

ze zelf

dat

Ook

dit echter versta

men

noch dat het ons geoorloofd

men

het tegenwoordig wel.

Men

heet dan

voor een geloovige. Maar het spreken over de

andere

om

onderwerpen vindt men interessant, af.

En bovenal

te wijzen.

men

toont

ook de personen met wie

men

niets

gestadig

Sommige ouders

te

in,

drijven

jaar uit voortleven, zonder ooit dit ontzettend verschil ter

brengen, of der persoon dien ze zeggen

hebben met heel

lief te

het hart, ook te wijzen op den dienst des Heeren. Het heet dan dat dit toch niet geeft.

Dat

dit ruzie in huis

zou brengen. En dan zwijgt

hult ziJn laf heid in het schoone kleed der bedachtzaamheid.

dan

in de plaats

en zoo misleidt

,

.^

met hun kinderen nooit over de eeuwige dingen

En niet, zelden komt het voor, dat er een man is die gelooft, vrouw die gelooft, maar die een ongeloovige wederhelft hebben,

en nu jaar

/

spreken over het genadeleven boeit

zwijgend

liefst

plicht te beseffen,

zoover,

sprake

eigen

minachten, noch ook dat onze goede

te

op hun eeuwig wel of wee

verkeert,

spreken.

Woords

te netelig, vooral het

religie doet

zijn

of een

uw

van het Woord veryanöfm kon, en op zichzelf machtig

gaat door

men

Spreken over

maar de

dit

toch

ooit de plaats

Christen.

van

mag

zijn ter bekeering.

religie vindt niet.

„Zijt

ook zoo eenige den Woorde ongehoorzaam

gezien hebhen uiven wandel in vreeze."

zijn de prediking des

wandel zou

,

haar toeriep:

door den ivandel der vrouwen, zonder woord, gewonnen worden, als

zijn, zij

zou

opdat

hij

men

laffeUJk en

De wandel moet

van het gesproken woord en het ernstig vermaan komen,

men dan

zichzelf

met een beroep op het

slechts ten deele

ware spreekwoord, dat leeringen wel wekken, maar voorbeelden trekken. Hiertegenover nu moet steeds volgehouden, dat lo het geloof nooit anders

^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen