E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 214

ZOND. XXX?>. HOOFDSTUK

216

I.

de kerkeraden allerlei verkeerde elementen ingeslopen, zijn onder de

aren

dwaalgeesten

allerlei

kerkelijk

in gevaar,

heilig

en die drukke bedieningen van dertig en meer

toen

nu bracht ook het

Avondmaal toetraden

tafels in het leven riepen

het

Avondmaal gemeen wierd gemaakt.

na

de Eemonstrantsche troebelen, ook de meeste Ee-

feitelijk

werd,

erger

dit

overmits de meeste dezer naambelijders nu

ook zonder de minste bedenking aan het

waardoor

Iets

monstrantsche familiën, ten einde niet buiten staatsinvloed ken,

zich

naam

en

schijn

in

leer-

en dreef de meerderheid van het

op een uitwendige belijdenis. En

publiek

Avondmaal

heilig

opgestaan,

de

bij

wat nog gera-

te

Gereformeerde belijdenis aan-

sloten.

Dit

en hinderde toen de oprechte belijders. Er ontstond een

stuitte

actie tegen de

leer

gemeenmaking van het

kerkelijk leven, enjuist de teoderder

door

een Avondmaalsviering, die soms

voelden

zielen

re-

afgestooten

zich

den indruk van

wereldsche vertooning maakte. Vandaar dat

een

toen reeds in enkele gemeenten het verschijnsel

aan het Avondmaal

te

hoop

liepen,

viel

waar

te

nemen, dat

wie beter hadden gedaan met van

verre te blijven staan; en dat daarentegen wegbleven wie er ongetwijfeld

hoorden. dat

zich

meer

Toen deze stand van zaken eenmaal geschapen was, breidde verschijnsel,

uit.

vooral in

door

Hoofdzakelijk

sommige deelen van ons

de schuld van de kerk die

land,

meer en

om maar

een

groot zielental te hebben, de hand lichtte met Doop en Belijdenis en haar

Avondmaalstucht geheel ve-rslappen -<

geestelijke

die

leiders,

bij

het

liet;

en deels door de schuld harer

Avondmaal meer zagen op hen

bood. ^ heid

mede

die

aanzaten, dan op den Heere die hen noodde en het zielsgenotdat

hij

hun

En toen nu eenmaal deze theorie om van het Avondmaal idt croomweg te blijven in tal van kringen ingang had gevonden, kon het

niet anders, of het

verwildering reldlijking

toenemend bederf dat allengs over de kerk kwam, de

der zeden,

de verbastering van de waarheid, en de verwe-

van de leeraars en opzieners, moest deze mannen wel

bevesti-

hun opgevatte meening. Ze konden dus niet meer meedoen. En wel waren er toen enkelen, gelijk in de dagen van De Labadie, die toen gen

in

eigen kringeyi

ken,

maar

vormden,

ook het

in die eigene

kringen een Avondmaal

meeste streken van ons land waande

in de

prediking genoeg toe

om

te

feit

men

toch aan de

hebben en bleef van het Avondmaal weg.

meewerkte, dat

bij

te zoe-

Iets

waar-

de uitbreiding van het zielental der

kerken het voorafgaand huisbezoek almeer onmogelijk werd, en alzoo de gelegenheid ontbrak, ter overtuigd te

om

worden.

aan

zijn

bezwaren lucht

te

geven, ten einde be-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen