E voto Dordraceno - pagina 39

ZONDAG kan

HOOFDSTUK

als ik mij niet

wreek, heb

ik

slecht

dit

en kan het mij zeer goed gelukken, dat

Maar

27

II.

is, dat zulks niet mag, booze aandrift weersta. daarom dan nu mijn vijand liefgehad?

voorzeker aanpreeken, dat

mij

ik

II.

ik

die

mijn binnenste op, en het eenige wat botvieren, maar dien bedwingen. niet aan dien haat ik deed, is De wortel der zaak ontbrak dus. Er was geen liefde, maar van liefde welde het tegendeel uit het hart op, en wie nu heeft over die opwellingen

Neen, dan welde er toch haat

uit

van het hart macht? Macht niet, versta dat wel, om, als ze opgeweld ze niet opwellen. zijn, ze te bedwingen, neen, maar om te maken dat Meer nog om te maken dat er goede dingen opwellen in plaats van booze. En daarom als we zóó de zaak bezien, dan voelt ieder, die bij zijn ziele leeft: „Neen, hier is 's Heeren werk, dat kan God alleen in mij teweegbrengen. Mijn hart omzetten kan ik niet,"

Laten

we dus

het

werk der Wedergeboorte,

er buiten, en blijven d.

i.

we voorshands

bij

hetgeen de mensch moet doen, dan

bij

d.

hetgeen Ood doet Wet van ons eischt, gelijk men hieraan tast

w.

z.

hetgeen de is

het,

en voelt, juist deze diepgaande eisch der liefde die voor den zondaar niet

de hardheid

uit

Wet wegneemt, maar juist die hardheid zoo ontzettend hem maakt. Want wat hij ook nog kunne of ver-

de

en onoverkomelijk voor

moge

en waartoe

hij

met de

uiterste inspanning

van eigen krachten ook

nog in staat ware, tot dit in zich brengen van den wortel der komt hij nooit. Over zijn hart, waar de oorsprongen zijns levens zijn,

wellicht liefde

mist

juist

hij

Zoo

de zoo onmisbare macht,

heft dus

om

het uit liefde te laten werken.

deze eisch der liefde onze ellende niet op, en

hij

legt

over, maar integendeel juist doordien de Wet volstrekte werpt ze den zondaar in de onafwendbaarste ellende neer. Immers er wordt hier in den Catechismus, niet gelijk onder onze zoetsappige lieden, met de liefde gespeeld, maar die eisch der liefde wordt

er geen

sluier

liefde eischt,

in

hoog ernstigen ,,God

zin

liefhebben"

genomen. noemt

dat

de

beuzelende

zoetsappigheid

zekeren

gemoedstoestand, waarbij ge wel zoo goed en vroom zijt, om veel aan Hem te denken, gevoelens van genegenheid voor uw God te hebben, en

desnoods eenige offerande te offeren op zijn altaar. Maar hiermee heeft de Wet Gods in het allerminst geen vrede. Hier wordt een liefde van u geëischt, die niet zekere neiging of gemoeds-

stemming is, maar een liefde, die de allesbeheerschende drijfkracht in den wortel zelf van uw leven zal zijn, en dientengevolge leiden zal tot een „liefhebben met uw gansche ziel, met geheel uw verstand, en met geheel

uw

kracht."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen